Barrier, Stop for Inspection
- Amnon Wolman

Na moje myśli i uczucia związane z krajem, w którym żyję (Izrael), oraz miejscem, w którym pracuję (Jerozolima), składają się wspomnienia, rzeczy mi znane, zapachy, dźwięki, światła i smaki. Są one moje i nie reprezentują nikogo innego. Należę do kilku grup społeczno-kulturalnych i istotny jest dla mnie kontekst powstały w wyniku interakcji w obrębie każdej z nich, do czego moje utwory często się odnoszą. Kilka z owych grup ma także charakter polityczny, a niektóre wręcz uczestniczą w strukturach władzy politycznej. Ponieważ jest ich kilka, moja polityczna przynależność jest zjawiskiem złożonym, związanym przede wszystkim z ideami i przekonaniami. Żadna z tych grup nie ma moim zdaniem znaczenia geograficznego. Choć kultura niekiedy łączy się ze światem materialnym i konkretnym miejscem, dla mnie miejsce jest jedynie wyobrażeniem, ideą. Sądzę, że rzeczywisty podział przestrzeni pomiędzy ludzi nie łączy się z dyskursem kulturowym ani porządkiem organizacyjnym. 

Utwór jest próbą uchwycenia przenikania się prawdy, pamięci oraz ich społecznych funkcji w świecie muzyki. Nasuwa on pytanie: czy dzieło muzyczne może przekazywać inną treść emocjonalną aniżeli zamierzona przez autora? Czy to możliwe, by dzieło Carla Gesualda, szesnastowiecznego kompozytora włoskiego, zabójcy własnej żony, przekazywało pozytywne, afirmujące życie wieczne uczucia pomimo morderczych uczynków twórcy? Czy pamiętamy o tym, słuchając jego kompozycji? Czy wykonywana dzisiaj jego muzyka jest żywa i pozbawiona pamięci? Czy niesie z sobą aktualne emocje i idee, niemające nic wspólnego z tymi szesnastowiecznymi? 

Jak w przypadku wszystkich moich utworów i tym razem przyjąłem za cel – obok wieloznacznej narracji emocjonalnej, przeprowadzonej przy pomocy dźwięków, relacji częstotliwości, rytmów i innych elementów kształtujących osobisty rozwój w czasie – także postawienie pytań. To dla mnie istotne, by moja muzyka była zarazem nośnikiem idei, a nie tylko przyjemnością. 

Tytuły kompozycji czerpię zazwyczaj ze znaków drogowych. Są one zwykle doczepiane do utworu tuż przed jego ukończeniem i mają stanowić impuls dla słuchaczy do tworzenia najróżniejszych osobistych związków i idei – a być może także dla mnie samego, bym mógł zdystansować się wobec treści przekazanych w utworze. 

W tej nowej kompozycji mogą, choć nie muszą, pojawić się zegary. Stanowią one najbardziej oczywisty sposób wyrażenia naszego odczuwania czasu i podążania za nim. Synchronizacja zegarów to stosunkowo nowe zjawisko (XIX w.). W niektórych utworach wideo używam zegarów do odmierzania różnych wrażeń związanych z upływem czasu, często symultanicznych. 

To jednakże moje poglądy, a utwór zapewne przekaże państwu inne emocje i idee. 

Amnon Wolman