Concerto for the Invisible Hand (Adam Smith)
- Matthias Kranebitter

jest sakralną muzyką późnego kapitalizmu, głoszącą chwałę jego ostatniego żywego bóstwa – niewidzialnej ręki wolnego rynku, która egoizm jednostki przekształca w korzyści i dobrobyt społeczeństwa. Działanie niewidzialnej ręki przejawia się w utworze na wielu poziomach (dźwięki fortepianu MIDI z głośnika wewnątrz fortepianu, zbiór sampli z Bud-Spencer-Movie-Punches...). Żywi muzycy są poddani elektronicznej kontroli poprzez umieszczone przed nimi głośniki-monitory, które dają sygnały do zatrzymania lub podjęcia akcji – alienacja i izolacja w zatłoczonym świecie dźwięków jako socjologiczna metafora. 

Matthias Kranebitter