Bieżan, Andrzej

(1945–1983) 

polski kompozytor, pianista, performer. W latach 1966–72 studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Piotra Perkowskiego i w Krakowie u Bogusława Schaeffera. 

Był współzałożycielem i członkiem kilku grup muzyki improwizowanej i live electronics, m.in. Materials Service Co. (Ted Kobrin, Jacek Malicki, Nigel Osborne, Olav ommesen), Grupa Muzyki Intuicyjnej (Wojciech Chyła, Jacek Malicki, Zdzisław Piernik), Sesja 72–76 (Władysław Jagiełło, Helmut Nadolski, Andrzej Przybielski), Super Grupa Bez Fałszywej Skromności (Czesław Adamowicz, Piotr Bernacki, Wojciech Czajkowski, Mieczysław Litwiński, Andrzej Mitan, Helmut Nadolski, Andrzej Przybielski, Janusz Trzciński, Zbigniew Wegehaupt), Niezależne Studio Muzyki Elektroakustycznej (Janusz Dziubak, Krzysztof Knittel, Stanisław Krupowicz, Mieczysław Litwiński, Andrzej Mitan, Tadeusz Sudnik, Paweł Szymański, Leszek Woźniakiewicz), Cytula Tyfun da Bamba Orkiester (Krzysztof Knittel, Mieczysław Litwiński, Tadeusz Sudnik). 

Jako pianista i kompozytor występował na festiwalach muzyki współczesnej w Warszawie, Poznaniu, Berlinie Zachodnim, Bourges, a także na festiwalach jazzowych (Jazz Jamboree) i koncertach w klubach. 

Konstruował instrumenty własnego pomysłu, jak tubmaryna. Komponował muzykę do spektakli teatralnych, był dyrektorem poznańskiego Teatru Lalki i Aktora Marcinek, pracował w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia. 

Andrzej Bieżan zmarł tragicznie 15 grudnia 1983 roku w wieku zaledwie 38 lat. W 2013 wytwórnia Bôłt wydała dwupłytową antologię jego muzyki zatytułowaną Polygamy.

Pozostawił po sobie niewiele kompozycji zapisanych nutami czy w formie wskazówek słownych – ponad komponowanie w tradycyjnym sensie stawiał muzykę powstającą spontanicznie pod wpływem miejsca, okoliczności, wynikającą z zetknięcia różnych osobowości artystycznych, w tym także amatorów. Samo granie uważał za poszukiwanie tego, co „kryje się poza muzyką”. Był osobowością barwną, artystą wnoszącym ducha twórczej zabawy w szarą rzeczywistość PRL-u. 

Wybrane utwory: Muzyka pomarańczowa na sopran i cztery instrumenty (1969), Divertissement, muzyka konkretna dla kilku aktorów cyrkowych na fajansowe talerze, kieliszki i flet (1970), Struktury na skrzypce solo i orkiestrę (1972), Zderzenie na tubę i fortepian (1976), Poligamia na taśmę (wspólnie z Krzysztofem Knittlem; 1979), Miecz Archanioła na taśmę lub flet, harfę i taśmę (1980), Isn’t it? na taśmę (1981–83), Byłem i byłem na wiolonczelę i tubę (1983); muzyka teatralna.