Games -
Lubawa Sydorenko

Punktem wyjścia dla koncepcji opisywanego utworu stała się sama możliwość zamówienia go przez wykonawców. Idea tworzenia sieci wzajemnych relacji pomiędzy wykonawcami, kompozytorem i powstającym dziełem jest dla niego (dzieła) elementem w równym stopniu zewnętrznym, co wewnętrznym. Sytuacja tworzenia przez kompozytora utworu dla konkretnych wykonawców rozciąga się tu o wiele szerzej niż tylko na współpracę w zakresie kwestii wykonawczych. Pierwszy kontakt nawiązany zostaje już na poziomie materiału: wykonawca (element ożywiony) animuje (ożywia) element nieożywiony (instrument). Kompozytor (element ożywiony) kreuje utwór (element nieożywiony). Ten ożywa wskutek interwencji wykonawcy i w ten sposób koło związków się zamyka. Idea ta jest silnie zakorzeniona w teorii Gestalt i psychologii postaci, której koncepcje mają posłużyć do zorganizowania dźwiękowych bodźców opartych na wzorcach percepcyjnych właściwych naszym mechanizmom poznania.

Jest to utwór w małej obsadzie solistycznej, ale wymagający od wykonawców innych niż tradycyjne typów aktywności zarówno w zakresie wykorzystywanych technik wykonawczych, jak i wzbogacenia aparatu wykonawczego o dodatkowe źródła dźwięku. Utwór ma formę wieloodcinkową, o precyzyjnie zaplanowanym przebiegu. Określenie gatunku w tradycyjnych kategoriach jest raczej niemożliwe - kompozycja należy do szeroko pojętej muzyki kameralnej, stylistycznie sytuując się w nurcie postmodernistycznym. Przybliżony czas trwania utworu: 13 minut.