Forest -
Tansy Davies
(Las)
W twórczości Tansy Davies ważne miejsce zajmował zawsze jej własny instrument - waltornia, czy to naśladująca szorstkim bzyczeniem lot upadającego anioła (Falling Angel), czy też krzycząca z pragnienia w orkiestrowym labiryncie Wild Card. Szczególną rolę zyskała jednak w jej ostatnim projekcie - koncercie na cztery waltornie i orkiestrę, zatytułowanym Las.
20-minutowy utwór, powstały na wspólne zamówienie londyńskiej Philharmonia Orchestra na jubileusz 70-lecia, New York Philharmonic i Festiwalu Warszawska Jesień na jubileusz 60-lecia, to pomysł Esa-Pekki Salonena (także waltornisty) i pod jego dyrekcją wykonany w Basingstoke, Londynie, Madrycie i Nowym Jorku. Do obecnych pierwszych waltornistów Philharmonia Orchestra Katy Woolley i Nigela Blacka dołączyli ich poprzednicy - Richard Watkins i Michael Thompson. Wypełniony "twórczą energią" (określenie "Guardiana") Las przeciwstawia czwórkę solistów rozbudowanej tkance brzmień orkiestrowych. Jak mówi Davies, "cztery rogi reprezentują humanistyczny biegun tego utworu, a jego narrację wyznacza dialog pomiędzy solistami a orkiestrą (lasem) która ich otacza". Choć muzyka ma w większości charakter silnie emocjonalny, wręcz gwałtowny, pojawiają się w niej także chwile sennego wytchnienia. "Osiągamy - by przywołać znów słowa Davies - punkt absolutnego bezruchu i przez dłuższy czas odpoczywamy. Coś stopniało, przestrzenie orkiestry i rogów się zlały, a waltorniści będą od tej chwili grali jedynie alikwoty". Muzyka osiąga kulminację w hałaśliwym tańcu - oznaczonym jako "bystro, rapsodycznie" - by wygasnąć w dźwiękach szemrzących smyczków.