Fiori di Fiori -
Francesco Filidei

Kompozycja pomyślana jest jako część pierwsza dużego fresku muzycznego poświęconego organom i muzyce organowej różnych epok i szkół. Zrodziła się z ewokacji niektórych Fiori Musicali Frescobaldiego, przefiltrowanych przez hałasy charakterystyczne dla mechaniki organów: odgłosy towarzyszące dęciu w miechy, uruchamianiu zapadek, trzeszczenie dźwigni klawiszy. W toku utworu występują naprzemiennie różne typy odbioru: od dźwięków piszczałek w zbliżeniu, do tego, co słyszymy dzięki akustyce dużego kościoła, nie wyłączając kinetycznych aspektów wewnętrznych komponentów kompozycji.

Makrostruktura utworu opiera się na sekwencji długich tonów wydobywanych z klawiatury pedałowej zgodnie z ich pionierskim użyciem przez wielkiego organistę w wielu jego toccatach i capricciach: ozdobniki, arpeggia, gamy, penetracja barwy harmonicznej jednego tonu, potem modulacja do następnego i zakończenie "podróży" na tonie inicjalnym.

W kompozycji obecny jest także element karykatury - jak w cytacie z Capriccio pastorale lub z Ricercar con obligo di cantare la quinta parte senza toccarla.

Intendomi chi può che m'intend'io. (Zrozum mnie, kto może. Bo ja siebie rozumiem)

Dla Salvatore'a Sciarrina

Francesco Filidei