Wielecki, Tadeusz

ur. w 1954 roku w Warszawie, studiował kompozycję u Włodzimierza Kotońskiego oraz grę na kontrabasie u Alfreda Wieczorka i Andrzeja Mysińskiego w warszawskiej Akademii Muzycznej. W 1986 otrzymał stypendium Witolda Lutosławskiego. W latach 1986-87 kontynuował studia kompozytorskie u Isanga Yuna w Berlinie Zachodnim i Klausa Hubera we Fryburgu Bryzgowijskim. Jako kontrabasista koncertował w wielu krajach Europy, a także w Azji i Stanach Zjednoczonych, prezentując współczesny repertuar solowy. Uprawia również muzykę improwizowaną, grając z zespołami Kawalerowie Błotni i Laterna. W 1995 r. jego Historia bardzo prawdziwa na taśmę uzyskała najwyższą lokatę w konkursie radiowym EAR w Budapeszcie, a w 1999 Koncert à rebours na skrzypce i orkiestrę otrzymał rekomendację Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu. Tadeusz Wielecki zajmuje się także propagowaniem muzyki współczesnej i edukacją artystyczną: w Polskim Radiu prowadził autorskie audycje dla dzieci i młodzieży Coś z niczego, Dźwiękowdzięki i Przeboje muzyki współczesnej. Współpracował z Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu i ze Stowarzyszeniem Kultury i Edukacji w Warszawie. Przewodniczył Komitetowi Artystycznemu festiwalu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej "Światowe Dni Muzyki", który w 1992 odbywał się w Warszawie. W 2004 został zaproszony jako wykładowca na Międzynarodowe Wakacyjne Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie. Komponował na zamówienie tych kursów, a także Warszawskiej Jesieni, Filharmonii Poznańskiej, Polskiego Radia i Polskiej Orkiestry Radiowej, festiwalu Klangspuren w Schwaz (Austria), Orkiestry Symfonicznej w Hiroszimie, Klangforum Wien, Orkiestry Muzyki Nowej w Katowicach, Forbidden City Chamber Orchestra w Pekinie, Plural Ensemble w Madrycie, holenderskiej orkest de ereprijs oraz dla Ensemble intercontemporain, Warsztatu Muzycznego, Kwartetu Śląskiego i innych zespołów i instytucji.

Od 1999 do 2016 Tadeusz Wielecki był dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień".

Wybrane utwory (od 1995): Id na orkiestrę (1995-96), Studium gestu I na klarnet, fortepian i wiolonczelę (1995), Studium gestu II na fortepian (1997), Koncert à rebours na skrzypce i orkiestrę (1998), Thésis na flet solo (2000), Studium gestu III na klarnet, puzon, fortepian, wiolonczelę i kontrabas (2000), Credo, quia absurdum na taśmę i tancerkę (2001), Czas kamieni na zespół kameralny i kontrabas ampli kowany (2002), Tafle na orkiestrę (2002), Kwartet smyczkowy (2004), Szmer półtonów na kontrabas i zespół kameralny (2004), Ławice na orkiestrę symfoniczną (2005), Rycerze Okrągłego Stołu, opera dokumentalna (2006), Konieczność i przypadek na kwartet smyczkowy i media elektroniczne (2006), Dolina Suchej Wody na orkiestrę kameralną (2007), Drżenie strun na klawesyn (2008), Koncert fortepianowy (2008-09), Opera dokumentalna o Okrągłym Stole (nowa wersja opery dokumentalnej Rycerze Okrągłego Stołu, 2009), Na początku było... na slamera, sampler i zespół kameralny (2009), Ćwierćtony i półcienie na kontrabas, dwie perkusje i trąbkę ad libitum (2009), Koła zębate, sprężynki i tryby na skrzypce i gitarę (2010), Krzyki na śpiew tradycyjny, mima i orkiestrę kameralną (2011), Przędzie się nić... IV na kontrabas i zespół kameralny (2012), Model subiektywny. Forma dramatyzowana na altówkę, tubę, taśmę i nieformalną grupę wykonawców (2012), Łagodne kołysanie. Forma dramatyzowana na klarnet basowy, skrzypce, taśmę i nieformalną grupę wykonawców, wersja utworu Model subiektywny (2012), Punkty słyszenia na zespół kameralny (2012), O szewczyku i fałszywym królu, opera kameralna dla dzieci i dorosłych (2013), Czytanie na orkiestrę (2014), Kompozycja dynamistatyczna na orkiestrę kameralną (2015), Studium gestu IV na trio smyczkowe i instrumenty perkusyjne (2015), Chybotliwość, kompozycja dynamistatyczna II na chińskie instrumenty tradycyjne (2015), Sfinks na kontrabas solo (2015), Wyrazy na fortepian i ukulele (2016-17), Obraz wielokrotny na zespół kameralny i tykające zegary (2016), Dźwięczypsoty na dźwięki, gesty i miny - dla dzieci i dorosłych (2017), Dźwięczę, więc jestem na dwa akordeony (2017).