absolwent reżyserii białostockiego Wydziału Sztuki Lalkarskiej PWST w Warszawie (1986); poeta, baśniopisarz, scenarzysta. Od 1987 roku mieszka i pracuje w zagrodzie chłopskiej w Majaczewicach (pod Sieradzem).

Stworzył kilka nowych technik teatru wizualnego: teatr światła odbitego od formowanych luster, teatr cieni i witraży elektrostatycznych, teatr cieni magnetycznych, teatr światła naturalnego. Większość działań Wierzbickiego polega na prezentowaniu form na ekranie: cień, światło, odbicie. Wszystko opracowuje samodzielnie – od pomysłu przez scenografię po prezentacje. Autor scenariuszy eksperymentów (Strachy na strachy, Baśń o szewczyku i pięknej królewnie, Zajączki, Zajączki czyli małe i, Nicek). Swoje prace przedstawiał na festiwalach w Polsce, w większości krajów Europy oraz w Turcji, Izraelu, Meksyku i Brazylii. Współpracował z kompozytorami: Jerzym Kornowiczem (wizualizacje kompozycji Metanoja, Renesis,Kształty żywiołów, Figury w oplocie), Mieczysławem Litwińskim (Tabula rasa), Tadeuszem Wieleckim (wizualizacje kompozycji Ballada dziadowska, Koncert à rebours, Przędzie się nić, Historia bardzo prawdziwa, Liczne odnogi rozgałęzionych splotów) i Anną Zielińską (akcje muzyczno-plastyczne Babie lato, Dryfy). Jest autorem projektu „kina manualnego” z improwizacją Piotra Kurka (laptop) i Jerzego Kornowicza (fortepian).

Współpracował z Teatrem Telewizji. Zrealizował eksperymentalny spektakl w technice światła odbitego w Teatrze Lalek Arlekin w Łodzi (Zakochany obłok Nazima Hikmeta). Był konsultantem w sprawie teatru cieni i światła. Wydał dwa tomiki wierszy: „Szklane drzwi” (Wyd. Łódzkie) i „Nieboskłon” (Iskry). Z wyboru wierszy powstał telewizyjny spektakl Coraz dalej od szosy.