Tsangaris Manos
ur. 1956 w Düsseldorfie, studiował kompozycję i nowy teatr muzyczny u Mauricio Kagela oraz perkusję w klasie Christopha Caskela w Akademii Muzycznej w Kolonii. Jego utwory wykonywane były m.in. na Festiwalu Nowej Muzyki Kameralnej w Witten, Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Belgradzie, Musik-Biennale w Berlinie, Biennale w Wenecji, Donaueschinger Musiktage, musica viva w Monachium oraz wystawiane w teatrach operowych w Kolonii, Nowym Jorku, Monachium, Berlinie, Dreźnie i Bielefeld. Regularnie od 1990 roku jego instalacje i projekty wizualne prezentowane są w międzynarodowych galeriach. Autorskie wystawy zorganizowało mu Arcybiskupie Muzeum Diecezjalne w Kolonii i Galeria Sztuki w Odense (Dania). Od 1986 publikuje też wiersze w wydawnictwach Thürmchen w Kolonii i Radius w Stuttgarcie. Odbył wiele tras koncertowych po Europie, Ameryce Północnej i Azji. W 1991 zaproszony został przez Związek Kompozytorów Rosyjskich do Moskwy. W tym samym roku otrzymał stypendium Bernda-Aloisa Zimmermanna, następnie stypendium Schloss Solitude (Stuttgart, 1993/94) i nagrodę Akademii Sztuk w Berlinie (1997). Wykładał w letniej akademii Civitella d’Agliano (Włochy, 1991), Ny Musikk w Oslo i Stavanger (2002), na KlangKunstBühne przy berlińskiej Akademii Sztuk, na Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadcie (2004–12) i w Europejskim Centrum Sztuki w Dreźnie (2007–08). W 2009 otrzymał tytuł profesora Akademii Muzycznej w Dreźnie. Jest członkiem Akademii Sztuk w Berlinie (od 2009) i Saksońskiej Akademii Sztuki (od 2010). Jego utwory publikowane są w wydawnictwie Peters.
W a ż n i e j s z e u t w o r y: Studie na aktora i światło (1978), Stuhlgang (Meta) na dwóch aktorów, obiekty i światło (1980), „ö“ na trzech recytatorów, szumy i światło (1980), Molto Moltona dyrygenta i światło (1980), o.T. na klarnet basowy, głosy, obiekty, światło i nieprzygotowanego widza (1980), Blaues Kreuz na dwóch aktorów (1981), Monde na sopran, ścieżkę dźwiękową i zespół (1983), Schütten! na czterech aktorów (1985), Tafel 1– WiesersWerdetraum na dwóch lub trzech wokalistów przy stole, walkmana, radio, mobilne źródła światła i Fadenorgel (1989), Tafel 2 na ścianę domu, głosy, mówcę, mobilnych instrumentalistów (ogółem ok. 30 osób), ścieżkę dźwiękową, mobilne źródła dźwięku, Fadenorgel, monitory i maszyny budowlane (1991), Shellbum Album na fortepian (1992), Fadenwerk na fortepian, tubę, dzwony i obiekty (1992), winzig, miniatury teatralno-muzyczne na ograniczoną liczbę widzów (1993–...), grüns, utwór sonometryczny na trzy fortepiany, wideo i wykonawców (1993), Nachtstück mit Fenster na sopran i zespół (1994), An die Vorwelt na wielki zespół, dwóch recytatorów, dyrygenta solistę i światło (1996), Wünschkonzert na zespół (1996), Tafel 3 na sopran, trąbkę, obiekty, perkusję, Fadenorgel i światło (1997), Kugelbahn, instalacja przestrzenna (1997), Drei Miniaturen na trzy głosy żeńskie (1998), Wittenau Blu na dwa soprany, baryton, skrzypce, shruti box i perkusję (1998), Fadenorgel, interaktywna instalacja dźwiękowa na dźwiękowo-świetlne wahadło (sześć wiszących odtwarzaczy CD) (1998), Drei Orte na saksofon sopranowy, fortepian, perkusję i ruchome głośniki (1998-99), in situna trąbkę, małą perkusję i regulowane źródła światła (1999), Glockenturm na pięć dzwonów i dzwonnicę (1999-2000), RELIEF, ODER DIE BUCHSTABENREVOLTE, poezja przestrzenna na recytatorkę, instrumenty, niemych aktorów, instalację sceniczną, ścieżki dźwiękowe, projekcję tekstu i źródła światła (2000), Initium na dwa soprany, organy, registrantów (z perkusją) i perkusję (2000), Haben Sie Zeit? na recytatorów i instrumenty (2000), Tafel N, wersja Tafel 1 na dowolną liczbę wykonawców (2001), SCHICHTWECHSEL: Wie gehts Ihnen?, przestrzenna poezja na recytatorkę, sopran liryczny, zespół, projekcję tekstu i światło (1999-2000), Orpheus, Zwischenspiele, Stationentheater na sopran, mezzosopran, małą orkiestrę, projekcję liter, 15 wykonawców, co najmniej 50 statystów, Fadenorgel, windę, kolejki metra i światło (2002), Ansage na flet solo (2003), 2 + 1 (Zwischenreich)na sopran, organy, perkusję i światło (2004), Drei Räume Theater Suite, miniatury teatralno-muzyczne na ograniczoną liczbę widzów (2004), Die Döner-Schaltung, miniatury teatralnomuzyczne na ograniczoną liczbę widzów (2004), Ich bin nur scheintotna chór kameralny, elektronicznie opracowane głosy, do fragmentów pamiętników Hansa Christiana Andersena (2004–05), Labor 4, utwory na sopran, zespół, wykonawców, żywe obrazy, instalacje i rysunki (2005), Vom Außen und Innen der Städte, teatr muzyczny (2006), Die Sonne so breit wie ein Menschenfuß, krajobraz na ruchome i nieruchome źródła światła w nocy (2007), Memento (Lots Weib), teatr muzyczny (2007), Botenstoffe. Orestie, Stationentheater (2007), Vivarium – Reisen, Kochen, Zoo ...na ruch w przestrzeni, głosy, instrumenty i światło (2011–12).
