Długosz, Magdalena

ur. w 1954 roku w Krakowie; w tym mieście żyje i pracuje. Ukończyła studia kompozytorskie w klasie Krystyny Moszumańskiej-Nazar i teorię muzyki pod kierunkiem Józefa Patkowskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie. Jej artystyczną osobowość i stylistykę wyróżnia wierność idei nadrzędnej, jaką jest łączenie światów muzyki instrumentalnej i elektroakustycznej. Praca twórcza Magdaleny Długosz nieodłącznie związana jest z polskimi i europejskimi centrami muzyki komputerowej. Jej kompozycje powstawały w Studiu Muzyki Eksperymentalnej przy macierzystej uczelni, w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie (m.in. TaBar, TaBaMa, Mictlan I – wyróżniony na III Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej w Oslo), w EMS w Sztokholmie (Pulsacje), w CECM przy Radio Bratysława (U źródła). 

Aktywnie współpracuje również z centrami muzyki elektroakustycznej we Francji. Dla Studio GRAME w Lyonie zrealizowała Lenyon oraz Océan Cité, dla IMEB w Bourges utwór Poza Ciszę, którego prawykonanie odbyło się przy udziale systemu Cybernéphone Instrument. Dwie ostatnie kompozycje otrzymały nominacje do Nagrody Mediów Publicznych OPUS (2008, 2009) i obie znalazły się w finale. Rezultatem kontaktów ze środowiskiem muzycznym Paryża jest utwór SaxSpiro powstały we współpracy z wybitnym saksofonistą Danielem Kientzy’m. 

Wśród utworów zrealizowanych przez kompozytorkę w domowym ministudio wyróżnia się Gemisatosna orkiestrę, perkusję koncertującą, partię komputerową i live electronics, uhonorowany prestiżową rekomendacją Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów (Paryż, 2009). 

W Akademii Muzycznej w Krakowie prowadzi klasę kompozycji (w szczególności specjalizacja elektroakustyczna), wykłada współczesne techniki kompozytorskie, a także uczy komputerowego kształcenia słuchu. W latach osiemdziesiątych była inicjatorką wykorzystania komputera podczas zajęć z kształcenia słuchu i do dziś pracuje nad jego wszechstronnym zastosowaniem w procesie dydaktycznym. Ponadto pełni funkcję kierownika Zespołu Kształcenia Słuchu na macierzystej uczelni. Jest organizatorką konferencji i konkursów kompozytorskich poświęconych cyfrowej muzyce konkretnej. 

Jej dorobek twórczy obejmuje około czterdzieści utworów solowych, kameralnych i orkiestrowych, w większości z udziałem elektroniki. 

Wybrane utwory: Układ przestrzenny na małą orkiestrę i urządzenia elektroniczne (1980), Mictlan II na akordeon, cyfrowe urządzenie pogłosowe i taśmę (1988), U źródła na taśmę (1990–91), Lenyon na taśmę (1994–95), TaBaMa na taśmę solo (1997–98), TaBar na kontrabas elektronicznie transformowany i komputerową warstwę dźwiękową (1998–2000), Zakopane Liryki na klarnet elektronicznie modyfikowany i komputerową warstwę dźwiękową (1999–2000), Ombraggio na skrzypce i warstwę elektroakustyczną (2002–03), Abamus na wiolonczelę i warstwę elektroakustyczną (2003–04), Gemisatos na orkiestrę, solową partię komputerową, perkusję koncertującą i live electronics (2005–06), Milczące asfodele na flety, wiolonczelę i elektronikę (2006), Océan Cité, oktofoniczna kompozycja elektroakustyczna do francuskiego projektu baletowego Pierre’a Deloche’a (2007), Poza Ciszę, oktofoniczna muzyka elektroakustyczna (2007–08), DesAkordaR na akordeon, cztery puzony, perkusję i warstwę elektroakustyczną (2008), SaxSpaCeS na saksofon altowy i warstwę elektroakustyczną (2008–09), BisAkordaR, muzyka elektroakustyczna (2010), SaxSpiro na dwa saksofony i warstwę elektroakustyczną (2011), TReM na dwa instrumenty akustyczne i komputer (2014), Capriccio movente na instrument solowy i komputerową warstwę elektroakustyczną (2017–18), Concertato na kanwie muzyki K. Moszumańskiej na perkusję i komputerową warstwę dźwiękową (2018), ἐλεγεία, kompozycja elektroakustyczna interpretowana na żywo przez dwóch wykonawców (2018).