Bianchi, Oscar

ur. w 1975 roku w Mediolanie kompozytor pochodzenia włosko-szwajcarskiego. Naukę muzyki i gry na fortepianie rozpoczął w wieku ośmiu lat. Studiował kompozycję i dyrygenturę chóralną w Konserwatorium im. G. Verdiego w Mediolanie oraz muzykę elektroniczną w konserwatoriach w Mediolanie i Bolonii oraz Akademii Muzycznej w Modenie. Jest również absolwentem kursu kompozycji i informatyki muzycznej w IRCAM (2003–04) oraz licznych kursów mistrzowskich i rezydencji. Doktorat z kompozycji uzyskał na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Jego muzyka cechuje się gęstymi fakturami, niezwykłą wyobraźnią i zmysłem dramaturgii muzycznej. Współpracował m.in. z Neue Vocalsolisten ze Stuttgartu, Kwartetem Diotima, Davidem Grimalem (Semplice, wystawione na Scenie Narodowej w Hawrze w 2010). Na Festiwalu Musica w Strasburgu w 2010 roku jego koncert na orkiestrę Ajna wykonała Orkiestra Filharmoniczna Radia Francuskiego pod dyrekcją Pascala Rophé. Remix Ensemble wykonał z kolei Transparente II i Anahata Concerto. 

Powstała na zamówienie Festiwalu w Aix-en-Provence i Théâtre et Musique pierwsza opera Bianchiego Thanks to my Eyes (2011), do libretta i w reżyserii Joëla Pommerata, została gorąco przyjęta przez krytykę i publiczność. Utwory Bianchiego wykonywały wiodące zespoły i orkiestry, m.in. Orkiestra Filharmoniczna Radia Francuskiego, Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Ensemble Modern, Klangforum Wien, Kwartet JACK, Les Percussions de Strasbourg, Ictus, Kwartet Diotima, Ensemble Remix, Nieuw Ensemble, Itinéraire, Contrechamps, International Contemporary Ensemble, Alarm Will Sound, David Grimal, Kammerensemble für neue Musik z Berlina, Phoenix Ensemble, Collegium Novum z Zurychu, Drumming Grupo de Percussão z Porto, Ensemble Laboratorium, Osterreichisches Ensemble für neue Musik i Sound’arte. Obecnie kompozytor przygotowuje szereg utworów, w tym koncert na skrzypce i orkiestrę, we współpracy z Filharmonikami Nowojorskimi. Monograficzna płyta z utworami Bianchiego opublikowana została w 2013 roku przez Musiques Suisses, zaś kantata Matra – przez Cyprès. 

Poza swoją działalnością kompozytorską, Oscar Bianchi prowadził dział muzyczny w ramach Biennale Sztuki Współczesnej w Porto Ercole (2000–01), był prezesem Stowarzyszenia Pavillon Suisse przy Fundacji Suisse–Pavillon Le Corbusier w Paryżu (2003–05), a także profesorem i członkiem katedry na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku (2005–09). 

Ważniejsze utwory: Primordia rerum na sopran i zespół (2003), Crepuscolo na flet prosty i elektronikę (2003–04), Mezziogiorno na jedenaście instrumentów i elektronikę (2004–05), Introitus na chór mieszany (2005), Aqba, nel soffio tuo dolce na sześciu perkusistów (2005), Zaffiro na flet prosty, saksofon barytonowy, gitarę z ew. amplifikacją i altówkę (2005), Trasparente II na szesnaście instrumentów (2007), Matra, kantata na zespół wokalny, zespół instrumentalny, trio koncertujące i elektronikę (2007), Anahata Concerto na osiemnaście instrumentów (2008), Vishudda Concerto na zespół (2009), Gr... na flet basowy (2010), Ajna Prelude na orkiestrę (2010), Semplice na skrzypce (2010), Kwartet smyczkowy nr 1 „Adesso” (2011), Schegge na fortepian preparowany (2011), Thanks to my Eyes, opera w jednym akcie na czworo śpiewaków, mima, aktorkę i dwanaście instrumentów, do libretta Joëla Pommerata (2010–11), The Infinite Jest na aktorkę, śpiewaka i tancerza (2012), Ante litteram na sześć głosów na cappella (lub z klarnetem basowym, 2011–13), De profundis na rożek basetowy (2013), Permeability na zespół i elektronikę (2013), Fluente na sopran, baryton i dudy (2013), Oneness na klarnet basowy, rożek basetowy i orkiestrę (2013), Celeste discontinuità na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (2014), the Past na dwunastu wykonawców (2014), Docile ascesa na kontrabas (2014), Partendo na kontratenor i zespół (2015), Exordium na orkiestrę (2015–16), Inventiona orkiestrę symfoniczną (2015–16), Alteritas na klarnet basowy lub kontrabasowy (2016), Ballerina na gitarę elektryczną (2016), Topologia delle passioni na kwintet dęty (2016), Reinforced Sympathy na dwa udy (2016), Kwartet smyczkowy nr 2 „Pathos of Distance” (2017), Contingency na zespół (2017), Roar na orkiestrę symfoniczną (2017), Orango na zespół i publiczność (2018), Antilope na klarnet basowy, wiolonczelę i fortepian (2018), Senza na flet prosty i skrzypce (2018), Etiuda nr 1 na fortepian (2018), Circled Existence na gitarę elektryczną i sześć głosów (2018), Sinatra in Agony, teatr muzyczny (2018).