Játékok (Gry)
- György Kurtág

Pomysł skomponowania zbioru utworów fortepianowych Gry podsunęły Kurtágowi bawiące się spontanicznie dzieci, dla który fortepian wciąż jest tylko zabawką. Eksperymentują z nim, głaszczą go, atakują, przelatują po nim palcami. Nakładają na siebie pozornie niezwiązane ze sobą dźwięki, a jeśli pobudzi to ich muzyczny instynkt, świadomie poszukują współbrzmień, które odnalazły przypadkiem, by je wciąż powtarzać. Zbiór ten nie ma w zamyśle być podręcznikiem czy zlepkiem utworów. Jest okazją do eksperymentowania, a nie nauki „gry na fortepianie”. U podstaw tego zbioru leżą idee takie jak przyjemność gry, radość ruchu, odwaga szybkich ruchów po całej klawiaturze już od pierwszych lekcji – zamiast niezdarnego szukania właściwego klawisza i liczenia metrum. Granie nie jest li tylko graniem – wymaga od wykonawcy wielkiej swobody i inicjatywy. Z biegiem lat zbiór stracił swój dydaktyczny charakter, stał się zaś dokumentem warsztatu Kurtága, rzucającym światło na jego szerzej zakrojone dzieła symfoniczne, kameralne i wokalne.