Romitelli, Fausto

(1963–2004) 

ur. w Gorizii, ukończył kompozycję w Konserwatorium im. G. Verdiego w Mediolanie, brał też udział w kursach sieneńskiej Accademia Chigiana i mediolańskiej Scuola Civica. W 1991 udał się do Paryża, gdzie studiował informatykę muzyczną w IRCAM-ie. Z ośrodkiem tym współpracował w latach 1993–95 jako compositeur en recherche. Po sukcesach na międzynarodowych konkursach w Amsterdamie, Frankfurcie, Grazu, Mediolanie, Sztokholmie i Sienie (I nagroda w konkursie im. Alfreda Caselli w 1989) muzyka Romitellego grywana była na festiwalach takiej rangi, jak Musica w Strasburgu, Présences, Ars Musica w Brukseli, a także podczas sezonów IRCAM – Intercontemporain, na Weneckim Biennale i festiwalu Milano Musica. Wśród wykonawców jego kompozycji były zespoły Ictus, L’Itinéraire, Court-circuit, Ensemble intercontemporain, Musiques Nouvelles, ensemble recherche oraz Narodowa Orkiestra Symfoniczna RAI i Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin. Romitelli pisał utwory na zamówienie m.in. francuskiego ministerstwa kultury, Musiques Nouvelles, zespołu Ictus, Radia France, IRCAM-u, Fundacji Gulbenkiana i festiwalu w Royaumont. 

Wybrane utwory: Kü dla 14 wykonawców (1989), Nell’alto dei giorni immobili dla sześciu wykonawców (1990), Natura morta con amme na kwartet smyczkowy i elektronikę (1991), Seascape na flet Paetzolda (1994), EnTrance na sopran, zespół i elektronikę (1995), Domeniche alla periferia dell’impero. Prima domenica na cztery instrumenty (1995–96), The Nameless City na orkiestrę (1997), Professor Bad Trip: Lessons I–III na zespół instrumentalny i elektronikę (1998–2000), Blood on the Floor, Painting 1986 na zespół instrumentalny (2000), Domeniche alla periferia dell’impero. Seconda domenica: hommage à Gérard Grisey na cztery instrumenty (2000), Flowing down too slow na orkiestrę i live electronics (2001), Amok Koma na smyczki, perkusję i elektronikę (2001), Trash TV Trance na gitarę elektryczną (2002), Dead City Radio. Audiodrome na orkiestrę (2003), An Index of Metals, wideoopera do tekstów Kenki Lekovich (2003), Green, Yellow and Blue na zespół (2003).