Sarhan, François

ur. w 1972 w Rouen, francuski kompozytor, reżyser i artysta wizualny. Studia kompozytorskie odbył u Briana Ferneyhough, Jonathana Harveya, Magnusa Lindberga, Philippe’a Manoury’ego, Tristana Muraila i Guya Reibela. Studiował także analizę muzyczną, estetykę muzyki, grę na wiolonczeli, dyrygenturę, harmonię i kontrapunkt oraz uczęszczał na seminarium z poetyki komparatywnej Jacques’a Roubauda w paryskiej École des Hautes Études en Sciences Sociales (1999–2002). Dyplom ukończenia Konserwatorium Paryskiego otrzymał w roku 1995. Dzięki grantom przyznanym przez SACEM brał udział w kursach mistrzowskich w Szombathely prowadzonych przez Briana Ferneyhough i Marco Stroppę (1996–97). W latach 1997–98 współpracował z IRCAM-em, a w kolejnych uzyskał dyplomy z analizy muzycznej (1999) oraz kompozycji (2000). 

Występował w Azji, Afryce, Ameryce i Europie. Jego utwory prezentowano na międzynarodowych festiwalach, m.in. Musica w Strasburgu, Donaueschingen, Dni Muzyki w Witten, Ars Musica w Brukseli, Holland Festival, MaerzMusik w Berlinie. Na potrzeby Festiwalu Sztuki Lirycznej w Aix-en-Provence (2003) skomponował operę kameralną. Wydał monograficzną płytę we francuskiej wytwórni Zig-Zag Territoires. 

Jego muzykę wykonywało wielu francuskich solistów, m.in. Nicolas Dautricourt, Céline Frisch, Noémi Boutin, François Salque, Alexandre Tharaud, Dimitri Vassilakis, Samuel Favre, Vanessa Wagner, a także zespoły takie jak Diotima Quartet, Béla Quartet, Ensemble Modern, ensemble recherche, Ictus Ensemble, Ensemble intercontemporain, Orchestre Philharmonique de Radio France. 

Jest ceniony również za oryginalną muzykę teatralną i dzieła multimedialne, które często sam wykonuje. Ostatnio współpracował z południowoafrykańskim artystą Williamem Kentridge’em przy utworze Telegrams from the Nose, który wykonano już ponad trzydzieści razy na największych festiwalach i w renomowanych salach koncertowych w całej Europie. 

Od 2008 sam dyryguje swoimi kompozycjami. Niedawno otworzył w Paryżu pierwszą wystawę, obejmującą własne instalacje wideo, kolaże oraz książki artystyczne, zapoczątkowując nowy rozdział swej twórczej aktywności. 

W latach 1998–2002 wykładał w IRCAM-ie, a od 1999 – także na Uniwersytecie im. Marca Blocha w Strasburgu. Od 2015 wykłada kompozycję na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Berlinie i Akademii Muzycznej w Dreźnie. 

Jest autorem Historii muzyki (wyd. 2002 r. przez oficynę Flammarion) oraz założycielem grupy CRWTH, od 2000 roku tworzącej i prezentującej projekty multimedialne.

W latach 2017–18 Sarhan był rezydentem Schlosstheater w Moers, gdzie stworzył i wyreżyserował cztery przedstawienia oraz film zatytułowany The Suitcase. 

Wybrane utwory: 26 utworów kameralnych pod wspólnym tytułem Sytuacje dla 1‒4 wykonawców, Les leçons du professeur Glaçon, seria utworów scenicznych, L’abominable docteur Orlo , seria szkiców radiofonicznych dla narratora i pięciu muzyków, Hell (a small detail) na klarnet amplifikowany, gitarę i skrzypce (2001), Such Is Life na cztery głosy do tekstów Edwarda Leara (2001), Bobok na kwartet smyczkowy (2002), Oh, Nuncle na cztery głosy do fragmentów Króla Leara (2003),Kyrielle du sentiment des choses na pięć głosów, fortepian preparowany i elektronikę (2003), 28 janvier 2005 na baryton i fortepian (2005), Les Articulations de la Reine, muzyka do przedstawienia lalkowego do tekstu Bertranda Raynauda (2005), 5 utworów na altówkę i orkiestrę (2005), Missingna gitarę, fortepian, skrzypce Stroha, perkusję, kontrabas i nagranie (2006), L’Enfer, un point de détail, wydarzenie wieczorne z instalacją, muzyką i recytowanym tekstem (2006), Amitié na wiolonczelę (2007), Testimonyna 19 muzyków i elektronikę wg Charlesa Reznikoffa (2007), The Name of the Song na trio smyczkowe, elektronikę, pianino Rhodesa i narratora (2007), Telegrams from the Nose, opera kameralna na pięciu muzyków i narratora do tekstów Daniiła Charmsa (2008), Music While, wariacje na temat Music for a While Williama Purcella na sopran i gitarę (2006), Dibbuk na orkiestrę (2010), Petit Dibbuk na małą orkiestrę (2011), Home Work, muzyka teatralna (2011), A King, Lear, muzyka teatralna do tekstu Jacques’a Roubauda wg Szekspira (2011), Lucy B na sopran/mezzosopran i kwartet smyczkowy (2011), Here It Ended Even Further, dwa utwory na fortepian (2011), Bon pied bel œil na flet, pianino Rhodesa i taśmę/komputer/CD (2011), Talea dla czterech perkusistów (2011), Observations sur les ombres accidentelles et les murmures colorés na wiolonczelę i taśmę/komputer/CD (2011), O piano na pianistę recytującego i nagranie (2012), Deluxe Coucou na skrzypce lub zespół (2008–13), I Don’t Belong to Your World dla marimbisty recytującego (2010–13), Wandering Rocks na cztery gitary elektryczne i elektronikę (2013), Potence à paratonnerre na zespół (2017), Finger and Mouth na keyboard i wideo (2017).