Prins, Stefan
ur. w Kortrijk (Belgia) w 1979 r. Po ukończeniu studiów inżynierskich studiował fortepian i kompozycję w Królewskim Konserwatorium Flamandzkim w Antwerpii, a także technologię muzyczną w Królewskim Konserwatorium w Brukseli, sonologię w Królewskim Konserwatorium w Hadze oraz filozofię kultury i technologii na Uniwersytecie w Antwerpii. Od 2011 swój czas dzieli między Europę i Stany Zjednoczone, gdzie w 2017 ukończył kompozytorskie studia doktoranckie u Chayi Czernowin i Hansa Tutschku na Uniwersytecie Harvarda.
Jako kompozytor uzyskał ważne nagrody: International Impuls Composition Award (Graz, 2009), Staubach Honorarium (Darmstadt, 2009), Kranichsteiner Musikpreis (Darmstadt, 2010), ISCM Young Composer Award (2014) i Nagrodę Miasta Berlina w dziedzinie muzyki (2016). W 2012 Belgijski Związek Dziennikarzy Muzycznych przyznał mu tytuł Młodego Belgijskiego Muzyka Roku. W 2014 otrzymał laur Królewskiej Akademii Flamandzkiej.
Stefan Prins ściśle współpracuje z Nadar Ensemble jako kompozytor i członek rady artystycznej. Był współzałożycielem tria muzyki improwizowanej Collectief reFLEXible (z Thomasem Olbrechtsem i Joachimem Devillé) oraz zespołu Ministry of Bad Decisions (z perkusistą Brianem Archinalem oraz gitarzystą Yaronem Deutschem).
Jego muzyka była wykonywana m.in. przez Klangforum Wien, Nadar Ensemble, Ictus Ensemble, Nikel Ensemble, ensemble mosaik, Trio Accanto, Ensemble Dal Niente, ensemble recherche, Athelas Sinfonietta, Ensemble Proton, Zwerm Electric Guitar Quartet czy Champ d’Action na takich festiwalach, jak Donaueschinger Musiktage, Międzynarodowe Wakacyjne Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie, Wittener Tage für Neue Musik, Éclat, Warszawska Jesień, Gaudeamus, Musica w Strasburgu, Ars Musica, Tzlil Meudcan, Impuls, festiwal w Huddersfield i Ultima. Jego ulubionym kolorem jest krwistoczerwony.
Wybrane utwory: In memoriam Luciano Berio na fortepian i fagot (2003), No habra una sola cosa que no sea una nube na zespół (2002–03), inDEPENDENCE na kwartet smyczkowy (2004), Etude intérieure #1 na fortepian i kamyki (2004), Schlingna fortepian i elektronikę (2005), Memory Space #2 na zespół (2005), Erosie (Memory Space #1) na altówkę i akordeon (2005), Ventriloquiumna zespół i elektronikę (2006), G.L.I.M. na taśmę (2006), Memory Space #3 na trąbkę i elektronikę (2006), Not I na gitarę i elektronikę (2007), FITTINGinSIDE na puzon (2007), Ensuite na wiolonczelę (2008), Fremdkörper #1 na flet, gitarę elektryczną, perkusję, wiolonczelę i elektronikę (2009), Körper na orkiestrę kameralną (2009), In ltrationen (Memory Space #4) na cztery gitary elektryczne i elektronikę (2009), Fremdkörper #2 na zespół i elektronikę (2010), Fremdkörper #3 (mit Michael Jackson) na 11 muzyków i sampler (2010), Plug’n Play na laptop i duży zespół (2011), Piano Hero #1 na klawiaturę MIDI, elektronikę i wideo (2011), Piano Hero #2 na fortepian, klawiaturę MIDI, elektronikę i wideo (2011–12, nowa wersja 2016), Hybridae na ośmiokanałową projekcję (2012), PARK, performans na kwartet gitar elektrycznych i elektronikę (z Shilą Anaraki i Zwerm Electric Guitar Quartet, 2012), Generation Kill na perkusję, gitarę elektryczną, skrzypce, wiolonczelę, cztery kontrolery gier, cztery projekcje wideo i elektronikę (2012), Generation Kill – o spring 1 na perkusję, wiolonczelę, dwa kontrolery gier, dwie projekcje wideo i elektronikę (2012), I’m Your Body na amplifikowany kwartet (saksofon, perkusja, gitara elektryczna, fortepian), zespół kameralny i elektronikę (2013), Flesh+Prosthesis #0–2 na amplifikowany saksofon tenorowy, gitarę elektryczną, fortepian, perkusję i elektronikę (2013–14), Study for a Mirror Box na elektronikę (2014), Mirror Box (Flesh+Prosthesis #3) na saksofon sopranowy i tenorowy, fortepian, perkusję i elektronikę (2014), Mirror Box Extensions na siedmiu muzyków, elektronikę i wideo (2014–15), Peel na elektronikę (2016), In ltrationen 3.0 na kwartet smyczkowy, dwa moduły FX Player i elektronikę (2009, nowa wersja 2016), Piano Hero #3 na fortepian i elektronikę (2016), Piano Hero #4 na klawiaturę MIDI, fortepian, elektronikę i wideo na żywo (2016–17), Hände ohne Orte na klarnet, perkusję, fortepian, wiolonczelę i taśmę (2016‒17), Third Space, muzyka teatralna na 10 instrumentów i elektronikę (2016–18).