Lanza, Mauro

urodził się w 1975 w Wenecji, gdzie studiował kompozycję i grę na fortepianie. Po ukończeniu studiów w latach 1998-99 uczęszczał na roczny kurs kompozycji i muzyki komputerowej w IRCAM. Był stypendystą Fundacji Civitella Ranieri (2006), Akademii Francuskiej w Rzymie (2007-08), Akademie Schloss Solitude (2009-10). Wykładał kompozycję w McGill University w Montrealu (2004-05), w Konserwatorium w Cuneo (2004-10), Escola Superior de Música de Catalunya w Barcelonie (2013-14), Hochschule für Musik w Detmold (2014-15) i w Universität der Künste w Berlinie (2015-17). Jako kompozytor prowadził badania w IRCAM, gdzie w latach 2010-13 był także doradcą organizowanych tam kursów kompozytorskich.

Jego pełne ironii kompozycje są rezultatem fuzji klasycznych instrumentów i syntezy dźwięku, zabawek i rozmaitych innych źródeł hałasu, jak przedmioty znalezione, urządzenia własnej konstrukcji, jak choćby maszyna deszczu użyta w utworze Le nubi non scoppiano per il peso (2011) lub "powiększone" artykuły gospodarstwa domowego i przedmioty elektromechaniczne w skomponowanym przy współpracy Andrei Valle cyklu Systema naturae (2013-17).

Obok działań czysto muzycznych Mauro Lanza przejawia naturalną skłonność do interdyscyplinarności. W 2004 na zamówienie Opery Paryskiej i IRCAM skomponował muzykę do baletu Le Songe de Médée do choreografii Angelina Preljoçaja. We współpracy z artystą wideo Paolo Pachinim napisał muzykę do Descrizione del Diluvio (2008) - opery na dwunastu muzyków, elektronikę i wideo. W 2009 na zamówienie Musée du Louvre w Paryżu stworzył obszerną elektroniczną partyturę do niemego filmu Häxan (1922) Benjamina Christensena. W roku 2011 Mauro Lanza i Jean-Michel Othoniel opracowali wizualno-dźwiękową instalację dla Centre Pompidou.

Mauro Lanza uwielbia jasność i odczłowieczony charakter sformalizowanych procesów i często pracuje z wykorzystaniem algorytmów komputerowych. Wydawcą jego utworów jest o cyna Ricordi (od roku 2004). W roku 2014 otrzymał Nagrodę im. Franco Abbiatiego za najlepszy utwór przyznawaną przez włoskie Narodowe Stowarzyszenie Krytyków Muzycznych.

Wybrane utwory: Gli occhi urgenti di Barbugno na sopran i zespół (1996), La coquille de l'escargot na et i fortepian (1996-97), L'Allegro Chirurgo na saksofon tenorowy (1997), Erba Nera che Cresci Segno Nero tu Vivi na sopran i dźwięki syntetyczne (1999- 2001), Aschenblume na zespół (2001-02), Burger Time ou les Tentations de St. Antoine na tubę i dźwięki syntetyczne (2001), The Skin of the Onion na zespół (2002), Predella na organy (2003), Barocco na sopran, alt i instrumenty dziecięce (1998-03), Mare na sopran, zespół instrumentów dziecięcych, zespół i elektronikę (2003-04), Et exultate ei cum tremore na chór (2003-04), Le songe de Medée, muzyka do baletu na zespół z elektroniką (2004), Chop suey na cymbały (2005), Predellino na fortepian (2005), I Funerali dell'anarchico Passannante na chór kameralny i elektronikę (2005-06), Negativo na organy (2006), Vesperbild na zespół instrumentów dziecięcych, zespół i elektronikę (2007), Sol na zespół (2007), Mess na fortepian (2008), Descrizione del diluvio, spektakl multimedialny we współpracy z Paolem Pachinim (2007-08), Häxan, muzyka elektroniczna (2008-09), I Funerali dell'anarchico Acciarito dla sześciu muzyków z instrumentami futurystycznymi i przedmiotami dźwiękowymi (2009), #9 na orkiestrę (2010), Herzstücke na kwartet smyczkowy i elektronikę (2010), Vorspiel na pięć instrumentów (2010), Sculpture's Sound na obiekty szklane i elektronikę (2011), Le nubi non scoppiano per il peso na zespół, elektronikę i krople deszczu kontrolowane przez komputer (2011), La bataille de Caresme et de Charnage na wiolonczelę i fortepian (2012), Der Kampf zwischen Karneval und Fasten na osiem instrumentów smyczkowych (2012), Ludus de morte regis na chór i elektronikę (2013), Regnum animale na trio smyczkowe i urządzenia elektromechaniczne we współpracy z Andreą Valle (2013), Anatra digeritrice (piccola Wunderkammer di automi oziosi) na orkiestrę (2014), Regnum vegetabile na sześciu muzyków i urządzenia elektromechaniczne we współpracy z Andreą Valle (2014), Disiecta membra na sześć głosów (2014- 15), Six coquillages sur une tranche de pierre na fortepian (2014), Tutto ciò che è solido si dissolve nell'aria dla sześciu muzyków (2015), The Kempelen Machine na głos "preparowany", ośmiu muzyków i urządzenia elektromechaniczne (2015), John Conway in gondola na trio z fortepianem (2016), Regnum lapideum na osiem instrumentów i urządzenia elektromechaniczne we współpracy z Andreą Valle (2016), Fossilia na 10 instrumentów i urządzenia elektromechaniczne we współpracy z Andreą Valle (2016), The 1987 Max Headroom Broadcast Incident na kwartet smyczkowy i elektronikę (2017).