Filidei, Francesco

ur. 1973 w Pizie, ukończył konserwatoria we Florencji (Conservatorio di Musica Luigi Cherubini) i w Paryżu (Conservatoire National Supérieur). W 2000 uczęszczał na kurs kompozycji i technologii w IRCAM, a w 2004 - wyższe studium dla młodych twórców w Académie Voix Nouvelles w Royaumont.

Jest laureatem wielu nagród, jak Salzburg Förderpreis, Commande of the IRCAM Reading Panel (2006), Takefu International Prize (2007), Siemens Förderpreis (2009), Picasso-Mirò UNESCO Medal (2011). Był rezydentem Academy Schloss Solitude (2006), Casa de Velazquez in Madrid (2007), Villa Médicis w Rzymie (2012) i DAAD w Berlinie (2015). W 2016 otrzymał tytuł Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres.

Zapraszany jest na liczne festiwale nowej muzyki: w Darmstadcie, Donaueschingen, Huddersfield, Wiedniu (Wien Modern), Strasburgu, Wenecji (Biennale), Milano Musica, Printemps des Arts Monaco, Agora IRCAM, nowojorski Mata Festival.

Ma w dorobku nagrania radiowe dla Radio Tre, Radio France, SWR i RSR zarówno jako kompozytor, jak i organista.

Jego kompozycje grywane są przez zespoły i orkiestry, jak 2E2M, Musikfabrik, Linea, l'Itinéraire, Alter Ego, Ensamble intercontemporain, Les Percussions de Strasbourg, Klangforum Wien, Recherche, Ascolta, Next Mushroom Promotion, Ars Ludi, Ictus, Neue Vocalsolisten, OSN RAI, WDR, SWR, Tokyo Symphony Orchestra.

Wydawcą muzyki Francesca Filidei jest Rai Trade.

Wybrane utwory (od 2005): Azione, Variazione dla sześciu performerów (2005), I Funerali dell'Anarchico Serantini dla trzech lub sześciu wykonawców (2005), Macchina per Scoppiare i Pagliacci na podwójną orkiestrę (2005), Ossa Acida dla czterech performerów (2006), Puccini a Caccia na zespół (2006), Ricercare na organy (2006), Sonata triowa dla trojga wykonawców (2006), Concertino d'Autunno dla siedmiu wykonawców (2007), N.N. na sześć głosów i sześć perkusji (2007), Sonata a sette dla siedmiu wykonawców z ampli katorem (2007), Concertino di Aix na fortepian i zespół (2009), L'Opera (Forse) dla sześciu wykonawców (2009), Liebestod na sześć głosów (2009), Ogni gesto d'amore na wiolonczelę z orkiestrą (2009), Corde vuote na trio fortepianowe (2010), Finito Ogni Gesto na sześć instrumentów (2010), Missa super l'Homme Armé dla czworga wykonawców (2010), Ballata No. 1 na organy, zespół, elektronikę i ampli kator (2011), Ballata No. 2 na zespół (2011), Filastrocca na fortepian (2011), Walking for K. Haring na zespół studencki (2011), Dormo Molto Amore na sześć głosów (2012), Esercizio di Pazzia dla czworga wykonawców (2012), Fiori di Fiori na orkiestrę (2012), Ballata No. 3 na fortepian i zespół (2013), Due sigle per Riccardo na fortepian (trzech wykonawców) (2013), Due trascrizioni da Merula e Trabaci na kwartet smyczkowy: Consonanze Stravaganti wg Giovanniego M. Trabaciego i Ciaccona wg Tarquinia Meruli (2013), Poemetto na zespół (2013), Silence = Death (Democracy) dla czterech perkusistów (2013), ...And Here They Do Not na głos i violę da gamba (2014), ...And Here They Do Not na tenor altowy i wiolonczelę (2014), Missa super l'Homme Armé dla dwunastu wykonawców (2010-14), Esercizio di Pazzia II dla czterech performerów (2014), Giordano Bruno, opera (2014), Ballata No. 4 na violę da gamba i zespół (2015), Ballata No. 5 na trąbkę i zespół (2015), Killing Bach na orkiestrę (2015), Ballata No. 6 "Canzone" na harmonijkę i zespół (2016), Notturno sulle corde vuote na inteligentny kwartet smyczkowy (2016).