Andre, Mark

ur. w 1964 w Paryżu, studiował kompozycję i teorię muzyki w tamtejszym Conservatoire National Supérieure de Musique oraz kompozycję w Hochschule für Musik w Stuttgarcie m.in. u Claude’a Ballifa, Gérarda Griseya i Helmuta Lachenmanna; w badaniach muzykologicznych interesował się szczególnie muzyką renesansu. Brał udział w kursach kompozytorskich prowadzonych w Darmstadcie przez Wolfganga Rihma oraz studiował muzykę elektroniczną w Studiu Eksperymentalnym Heinrich Strobel Stiftung w radiu SWR we Fryburgu Bryzgowijskim (u André Richarda). Od 1997 r. wykłada kontrapunkt i orkiestrację w Conservatoire National de Région de Strasbourg i frankfurckiej Musikhochschule, od 2009 uczy kompozycji w drezdeńskiej Hochschule für Musik. Na kursy darmstadzkie powrócił w 2006 i 2010 roku jako wykładowca, w 2010 prowadził też kursy w Akademii Europejskiej festiwalu w Aix-en-Provence oraz podczas Takefu International Music Festival.

Był stypendystą m.in. Akademie Schloss Solitude (1996), DAAD (1996, 2005), Villa Medici w Rzymie (1996, 1998–2000), SWR i miasta Baden-Baden (1997), Fundacji Ernsta von Siemensa (2002), Berlin Art Prize (2008). W 1996 r. otrzymał Kranichsteiner Musikpreis za kompozycje un-fini I i le loin et le profond. Rok później zajął pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Stuttgarcie za le trou noir univers. W 2001 roku otrzymał stypendium i nagrodę kompozytorską Opery Frankfurckiej za kompozycję ...das O... (pierwszą część ...22,13...), której premierę dał Ensemble Modern pod kierunkiem Johannesa Debusa. Całość „muzycznego teatru pasyjnego” ...22,13..., napisanego dla Biennale Monachijskiego i Teatru Miejskiego w Moguncji, miała premierę w Monachium w 2004 r. (reż. Georges Delnon); następnie utwór wykonywany był m.in. w Paryżu podczas Festival d’Automne w Opéra Bastille.

W 2006 roku Andre otrzymał nagrodę kompozytorską Christopha i Stefana Kaske, a w 2007 – Giga Hertz Production Prize za muzykę elektroniczną. W tym samym roku jego utwór ...auf... 3 został nagrodzony podczas festiwalu w Donaueschingen. Dwa lata później w Berlinie odbyło się prawykonanie pełnego tryptyku orkiestrowego ...auf...

W 2009 roku kompozytor został członkiem berlińskiej Akademie der Künste, rok później przyjęto go do Saksońskiej Akademii Sztuk. W 2011 roku Minister Kultury Francji uhonorował go tytułem Chevalier des Arts et des Lettres.

Mark Andre pisał utwory na zamówienie m.in. Ensemble Modern, ensemble recherche, Trio Accanto, Klangforum Wien, KNM Berlin, Les Percussions de Strasbourg, Ensemble Alternance i EIC. Mieszka w Berlinie.

Wybrane utwory: ein abgrund na baryton, altówkę i wiolonczelę, tekst wg Woyzecka Georga Büchnera (1992), le trou noir univers na orkiestrę i live electronics (1992–93), le loin et le profond na zespół kameralny (1994–95), un-fini I na harfę (1995), un-fini na zespół kameralny (1995–96), ab 1 na klarnet kontrabasowy, dwie perkusje, fortepian i wiolonczelę (1996–97), ab 2 na klarnet kontrabasowy, dwie perkusje, fortepian, wiolonczelę i live electronics (1996–97), kanon na klarnet kontrabasowy, kontrabas i fortepian preparowany (2000), ...als... 1 na klarnet basowy, wiolonczelę i fortepian (2001), ...als... 2 na klarnet basowy, wiolonczelę, fortepian i live electronics (2001), kontra-etüde na głos, wiolonczelę (lub kontrabas) i fagot (2001), asche na flet basowy, klarnet basowy, altówkę, wiolonczelę i fortepian (2004), ...zu... na trio smyczkowe (2003–05), zu staub na siedem instrumentów (2005), durch na saksofon sopranowy, perkusję i fortepian (2004–05), ...auf... 1 na orkiestrę (2005–06), ...hoc... na wiolonczelę i live electronics (2005–06), ni na zespół kameralny (2006), ...auf... 2 na orkiestrę (2007), ...auf... 3 na orkiestrę i live electronics (2007), iv 2 na wiolonczelę (2007), ...es... na zespół kameralny (2008), iv 3 na klarnet (2008), üg na zespół i elektronikę (2008), kar na orkiestrę smyczkową (2008–09), iv 4 na flet, obój, klarnet i tubę (2008–09), iv 7 na klarnet kontrabasowy (2008–09), iv 6a na trąbkę (2009–10), iv 6b na trąbkę (2009–10), iv 8 na trio smyczkowe (2009–10), ...hij... 1 na orkiestrę (2010), iv 1 na fortepian (2010), iv 9 na flet, obój i klarnet (2010), da na zespół kameralny (2010–11), iv 11 na fortepian (2011), S1 na dwa fortepiany (2012), Zwischenraum na zespół (2012), e na wiolonczelę (2012), iv 5 na obój (2012), ...hij... 2 na 24 głosy i elektronikę (2012), Az na zespół (2013), e 2 na wiolonczelę i kontrabas (2013), iv 12 na saksofon sopranowy (2013), wunderzaichen, opera (2013), ensof na chór mieszany (2014), iv 13a na kwartet smyczkowy (2014), iv 14 na dwie gitary (2014), riss 3 na zespół (2014), 3 na 6 głosów (2015), S2 na perkusję (2015), S3 na fortepian i elektronikę (2015), über na klarnet, orkiestrę i elektronikę (2015), an na skrzypce i orkiestrę (2015), iv 11c na fortepian (2015).