ur. w 1979, teoretyk muzyki, flecista grający na kopiach instrumentów historycznych; ukończył studia w zakresie teorii muzyki pod kierunkiem Ryszarda Daniela Golianka (Łódź, 2003) oraz fletu podłużnego (prostego) w klasie Tomasza Dobrzańskiego (Wrocław, 2007). Od 2010 roku jest adiunktem w Katedrze Teorii Muzyki Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, gdzie prowadzi zajęcia związane z historią oraz praktyką wykonawczą muzyki baroku, a od 2011 roku także klasę fletu podłużnego. Jest autorem pierwszego polskiego tłumaczenia traktatu Johanna Joachima Quantza Versuch einer Anweisung die Flöte traversiere zu spielen (O zasadach gry na flecie poprzecznym, Łódź 2012) oraz rozprawy doktorskiej poświęconej sonatom fletowym tego kompozytora (Łódź 2013), za którą otrzymał nagrodę w prestiżowym konkursie im. ks. prof. Hieronima Feichta. Zainteresowania naukowe Marka Nahajowskiego koncentrują się na hermeneutycznej interpretacji utworów muzycznych XVI–XVIII wieku oraz estetyce i praktyce wykonawczej epoki baroku i wczesnego klasycyzmu. Jako instrumentalista występował z wieloma zespołami muzyki dawnej, m.in. Il Tempo, Ars Cantus, Umbraculum, Klub św. Ludwika. Marek Nahajowski jest również zapraszany jako gościnny wykładowca kursów interpretacji muzyki dawnej. W 2014 ukazała się jego płyta solowa poświęcona fantazjom fletowym Georga Philippa Telemanna (RecArt).