Powstały w latach 1999–2000 utwór Mach Sieben jest muzycznym palindromem, wykonywany od końca do początku brzmi tak samo jak od początku do końca; w nagraniu audio lub wideo wysłuchanym od tyłu nie ma żadnej różnicy. Przed wykonaniem sporządza się rejestrację wideo całego utworu. W nagraniu pianista nie tylko gra wszystkie nuty w porządku wstecznym, ale także w ten sposób wykonuje wszystkie inne działania. Odpowiednio do tego większość dźwięków i ich następstw ma w Mach Sieben charakter symetryczny. Na koncercie obrazy wideo wyświetlane są na ścianie lub na ekranie obok pianisty, pokazują one fortepian i pianistę w naturalnych rozmiarach, ale są odtwarzane wstecz, a zatem żywy pianista i pianista na wideo zdają się robić to samo przez cały utwór.

Michael Beil