O charakterze tego utworu zdecydował szczególny rodzaj użytego materiału dźwiękowego o „ziarnistej” fakturze. Materiał ten stanowiły nagrania uderzeń w drewno i szkło, pocierania, łamania drewna, wreszcie pracy piły mechanicznej – a więc tak zwany materiał konkretny. Kompozycja wykorzystuje wybrane 53 struktury o różnej „ziarnistości”, „ostrości” i przybliżonej wysokości. Struktury te otrzymane zostały drogą mikromontażu, a więc montażu bardzo krótkich odcinków taśmy – stąd tytuł utworu. W trakcie realizacji struktury te były filtrowane, powielane, nakładane i poddane wielu innym zabiegom przekształcającym, aż wreszcie zakomponowane zostały jako ciągi dźwiękowe o zróżnicowanej fakturze i barwie, tworzące przebieg płynny o różnym tempie narastania i wyciszania i dużej skali dynamiki. Kompozycja została zrealizowana w 1963 przez Eugeniusza Rudnika jako pierwsza w Studiu Eksperymentalnym PR w Warszawie kompozycja dwukanałowa.

Włodzimierz Kotoński
(z książki programowej Warszawskiej Jesieni 1997)