Utwór (one)[year](later) na chińskie instrumenty jest podsumowaniem prawie dwuletniej współpracy z Orkiestrą z Zakazanego Miasta w Pekinie. Nie ukrywam, że był to żmudny proces: poznawanie tajników tradycyjnych instrumentów, oswajanie się z ich brzmieniem, godziny improwizacji, dotykania, testowania instrumentów, nagrywania dźwięków czy poszukiwania dźwiękowej tożsamości bardzo często nie przynosiły oczekiwanych rezultatów.
Kiedy byłem po raz pierwszy w Pekinie, zacząłem fascynować się pracami Ai Weiweia, poznawać filozofię oraz strategię jego procesu twórczego. Natrafiłem na tekst artysty napisany po uwolnieniu z więzienia, gdzie był przetrzymywany bez przyzwoitego procesu za rzekome malwersacje podatkowe. Ai Weiwei zadaje w tym tekście pytanie, które stało się w pewnym sensie początkiem mojego utworu: „If you don’t know how you lost something, how can you protect it?”. Nasze dni mijają, życie czasami rozpada się na kawałki, nie ma już co zbierać, zostają okruchy, wirujący kurz powstały tuż po momencie rozbicia, pęknięcia. Ai Weiwei upuszcza zabytkową chińską wazę, niszczy coś relatywnie bezcennego, dokonuje aktu nieodwracalnego. Potraktowałem ten gest i jego konsekwencję jako motto mojego utworu i główną inspirację dla dźwiękowości. Momentami (one)[year](later) staje się kontemplacją rozpadania, permanentnego rozbicia, ale też eksploracją „zakazanych miejsc” tradycyjnych chińskich instrumentów.

Wojtek Blecharz