Utwór skomponowany został w latach 2004 i 2005 na prośbę Cergia Prudencia na koncert z okazji 25. rocznicy istnienia OEIN. Z bogatego dziedzictwa latynoamerykańskiego instrumentarium wybrałam andyjskie aerofony (12 pinkillos, 12 tarkas i 12 sikus rozmaitych rodzin i charakterystyk, na których gra 24 wykonawców) i perkusję (cztery wankaras) oraz dwie pary afrokaraibskich claves (czterech wykonawców). Tytuł jest cytatem z wiersza Penamientos (Myśli) argentyńskiego poety Juana Gelmana (1930–2014). W partyturze umieszczone jest następujące motto: „Túpac Katari został poćwiartowany przez hiszpańskich konkwistadorów. Wyrok śmierci brzmiał: «Ani Król, ani Państwo nie zgodzą się, by przetrwało nasienie lub rasa tych lub jakichś innych Túpac Amaru i Túpac Katari z powodu wrzawy i wrażenia, jakie ten przeklęty człowiek wzbudził na ludności... w przeciwnym razie ferment by pozostał»”. Utwór jest także wspomnieniem Bartoliny Sisa (1750– 82), towarzyszki życia i walki Katariego, która dzielnie brała udział w obronie miasta La Paz przed najeźdźcami. Tyle, jeśli chodzi o historyczne tło, o którym utwór nie opowiada ani też go nie opisuje.

Graciela Paraskevaídis