Inspiracją były instrumenty.
Drgają one, wibrują, rezonują, pulsują, kwitną pąkami alikwotów – brzmią. Z tych włókien dźwiękowych tka się faktury i właśnie najciekawsze jest to, co dzieje się wewnątrz.
Bo dźwięki zmieniają stan skupienia: parują, sublimują, przesypują się przez palce. Stężone lub rozpylone wchodzą z sobą w reakcje. Gotowe amalgamaty można przekuć w opowieść.
Utwór powstał na zamówienie 5. Letniego Festiwalu Muzycznego „Wawel o zmierzchu” (2012).

Piotr Roemer