ur. w 1978, muzyczną karierę rozpoczął od nauki gry na gitarze jazzowej. Studiował kompozycję u Vytautasa Barkauskasa w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru, studia kontynuował u Rimantasa Janeliauskasa. W latach 2002–03 brał udział w kursach kompozycji elektroakustycznej i instrumentalnej w Narodowym Konserwatorium Tańca i Muzyki w Lyonie, gdzie jego nauczycielami byli Denis Lorrain i Robert Pascal. Uczestniczył także w kursach prowadzonych przez Louisa Andriessena, Meredith Monk i zespół Bang on a Can. Jonas Jurkūnas przedstawiał swoje utwory na festiwalach muzyki akademickiej i jazzowej na Litwie, we Francji, Włoszech, Holandii i Stanach Zjednoczonych. Od roku 2008 jest członkiem DIISSC Orchestra. Jurkūnas odkrywa i wykorzystuje rozmaite obszary muzycznej twórczości, od akademickiej po użytkową i popularną. Jego dorobek obejmuje utwory kameralne i orkiestrowe oraz elektroniczne i multimedialne. Stylistycznie jego muzyka znajduje się na pograniczu minimalizmu i estetyki nowej tonalności. Często używa prostych, pulsujących schematów rytmicznych, poszukując zarazem nowych i zapomnianych brzmień i form wyrazu. W jego utworach można odnaleźć wpływy estetyki Bang on a Can i minimalizmu Michaela Nymana. Często sięga po pełne energii rytmy rockowe i agresywne brzmienia. Minimalistyczne strategie miesza z elektroniką eksperymentalną i klubową, stylistyką ambient oraz elementami popu, jazzu, niekiedy także muzyki romantycznej.

Ważniejsze utwory: Triangulaire na fortepian i taśmę (2004), Ascending II na taśmę (2004), Homeopathie na trąbkę, tubę i fortepian (2004), Welcome/Farewell na zespół (2007), Stella hermetica (z Martynasem Bialobžeskisem) na chór, zespół i taśmę (2007), Call estella na taśmę (2008), I am na głosy instrumenty i wideo (2009), Untitled na kwartet smyczkowy i taśmę (2010), The Royal Procession na skrzypce, fortepian i taśmę (2011).