Kompozytor, gitarzysta i artysta multimedialny, uważany jest obecnie za jeden z największych talentów włoskiej muzyki współczesnej i eksperymentalnej. Urodzony w 1977 w Jerozolimie, ukończył studia w tamtejszej Akademii Muzycznej, następnie uczył się u Angela Gilardina, uczęszczał również na wydział nowych technologii Konserwatorium im. Verdiego w Mediolanie, gdzie obecnie mieszka.
Jego twórczość obejmuje „masowe wydarzenia dźwiękowe”, utwory orkiestrowe i kameralne, „opery ikonosoniczne” z udziałem klasycznych wykonawców, multimediów oraz artystów wywodzących się z rozmaitych kultur; w utworach tych używa zaawansowanych technologii i sztucznej inteligencji. Często współpracuje z instytucjami naukowymi, jak Wydział Nowych Technologii Konserwatorium w Mediolanie oraz Laboratorium Etnomuzykologii i Wizualnej Antropologii (LEAV) Uniwersytetu w Mediolanie.
Do jego najważniejszych dokonań należą: KARAGATAN na stu muzyków grających na tradycyjnych gongach i bambusach oraz dwóch dyrygentów (prawykonanie na Filipinach w 2013), symfonia OTOT, napisana na otwarcie sezonu symfonicznego w teatrze w Como we Włoszech, Unfolding Space, utwór skomponowany we współpracy z naukowcami NASA i ESA (prawykonanie w 2012), Garon na 45 tub, sześciu perkusistów, trzech dyrygentów, chór i live electronics (zamknięcie wystawy Anisha Kapoora w Mediolanie w 2012), cztery opery zamówione przez festiwale we Włoszech: KOLOT (Reggio Emilia, festiwal Rec, 2008), SAMARITANI (MITO Settembre Musica, Mediolan, 2010), LEILIT (festiwal Roma Europa, 2011) i Noise for Syd (Festival Aperto, Reggio Emilia, 2013).
Yuval Avital jest również cenionym wirtuozem gitary klasycznej i elektrycznej; jako wykonawca występował m.in. w Centre Pompidou w Paryżu, Palazzo Reale i Teatro Nuovo w Mediolanie, pałacu Quinta da Regaleira w Portugalii i w Chińskim Konserwatorium Narodowym w Pekinie. Jego koncerty i utwory były transmitowane przez Sky Classica (sieć ta wyprodukowała również monograficzny film o Avitalu), CCTV China, Radio 3 Suite, Kol Ha Musica (Izrael), WQXR & Classical (Stany Zjednoczone) oraz w wielu innych sieciach telewizyjnych i radiowych.
Ważniejsze utwory: Slow Horizons na 12 kazachskich muzyków nomadów, opowiadacza historii, tancerzy, wideo i gitarę (2006), Maga na czterech muzyków izraelskich i palestyńskich oraz wideo (2006), Three Plucked Strings na gitarę, mandolinę i klawesyn (2001–07), Packman vs. Escher na dziesięciu muzyków, rzemieślników i malarzy (2007), Sound/Visual Transformation of Ostense Train Station (2007), Biddut na przestrojoną gitarę (2007), Environments Exploration, performance (2007), Cave Canem na 12 muzyków, gitarę i elektronikę (2008), Masa na taśmę i dwóch wykonawców (2008), Roman Games na nieskończoną liczbę muzyków (2008), KOLOT, „opera ikonosoniczna” na 12 śpiewaków tradycyjnych, zespół, wideo i live electronics (2008), Lefkara Moirai na czterech muzyków, dwóch śpiewaków i wideo (2009), SAMARITANI, „opera ikonosoniczna” na chór, zespół, narratora i live electronics (2010), Corpo, instalacja na dwóch tancerzy i live electronics (2010), Mise en abîme na 100-osobowy tłum, 34 akordeony, solistów i czterech dyrygentów (2011), DIMDUM na flet basowy (2011), LEILIT, „opera ikonosoniczna” na zespoły fletów prostych i akordeonów, fortepian oraz improwizujących solistów z live electronics, dwóch kantorów i wideo (2011), Music for Seven no. 6 na siedem akordeonów (2011), Sonata fortepianowa (2011), Music for Seven no. 1 na siedem tenorowych fletów prostych (2011), Garon, „masowe wydarzenie dźwiękowe” na 45 tub, sześciu perkusistów, trzech dyrygentów, chór i live electronics (2012), Unfolding Space, koncert na gitarę klasyczną, live electronics, wideo i dźwiękową transmisję przestrzeni kosmicznej (2012), Space Unfolded, koncert-instalacja dźwiękowa na ośmiu recytatorów, 40 taśm i system sztucznej inteligencji (2012), OTOT, „symfonia ikonosoniczna” na orkiestrę kameralną, pięciu perkusistów, trzy akordeony, wideo i live electronics (2013), KARAGATAN na 100 tradycyjnych gongów, instrumenty bambusowe i dwóch perkusistów (2013), La tua arpa, vuota na gitarę (2013), Utopie no. 1 – „Rayol” na perkusję, taśmę i wideo (2013), Noise for Syd – Tribute to Syd Barrett (2013), REKA na sześciu śpiewaków tradycyjnych, dwóch perkusistów i tłum setek głosów (2014).
