ur. w 1973 w Bristolu. Na uformowanie się jej osobowości wywarły wpływ klasyczna awangarda i eksperymentalna muzyka rockowa (jej twórczość plasuje się, jak to określił „The Guardian”, „między Prince’em a Xenakisem”), świat natury i przemysł techno, a także kontrowersyjna architektura Irakijki Zahy Hadid.
Po studiach w Colchester Institute (gra na rogu i kompozycja) grywała jako freelancerka w różnych orkiestrach i grupach rockowych, zarazem kontynuowała edukację kompozytorską pod kierunkiem Simona Bainbridge’a w Guildhall School of Music and Drama, a następnie u Simona Holta w Royal Holloway College w Londynie, uzyskując stopień doktora. Obecnie jest kompozytorem rezydentem w tej uczelni.
Otrzymuje prestiżowe zamówienia, m.in. od London Symphony Orchestra, London Sinfonietta, BBC (dla BBC Scottish SO), Composers Ensemble, Brunel Ensemble, Britten Sinfonia, CBSO Youth Orchestra, norweskiego zespołu BIT 20, festiwalu w Aldeburgh (2007). Interesują się jej muzyką tak wybitni dyrygenci, jak Zsolt Nagy czy Thomas Adès. Pierwszy z wymienionych na czele BBC Symphony Orchestra poprowadził i nagrał w 2006 kompozycję Tilting, a w 2007 Thomas Adès wraz z Birmingham Contemporary Music Group dał prawykonanie utworu Falling Angel, zamówionego przez paryski festiwal Présences.
Jej kompozycje były wykonywane na ważnych festiwalach, jak Aldeburgh Festival (2007, Elephant and Castle – duży utwór multimedialny) czy BBC Proms (2010, Wild Card na orkiestrę; 2013, Beginning of the World na orkiestrę kameralną). W roku 2010 z dużym uznaniem krytyków spotkało się prawykonanie As with Voices and with Tears na chór, orkiestrę smyczkową i elektronikę, utworu nominowanego do South Bank Show / Sky Arts Award 2011, a także monograficzny album Troubairitz wydany przez wytwórnię Nonclassical. Tansy Davies współpracowała z norweską choreografką Ingun Bjørnsgaard w Omega and the Deer, spektaklu pokazanym w Oslo, Berlinie, Poczdamie, Hamburgu i w Nowym Jorku. W roku 2012 odbyły się prawykonania dwóch utworów: koncertu fortepianowego Nature i nonetu dętego Delphic Bee, w tym samym roku ukazała się druga monograficzna płyta Tansy Davies (NMC). Obecnie kompozytorka pracuje nad operą-requiem, która zostanie wystawiona w roku 2015 przez English National Opera.

Ważniejsze utwory: Gin Trap na zespół kameralny (2001), Loopholes and Lynchpins na fortepian (2001), Arabescas na obój i fortepian (2002), Inside Out I na trąbkę, dwie gitary elektryczne, organy Hammonda, klawikord i kontrabas (2002), Fern na zespół instrumentalny (2003), Greenhouses na głos męski, saksofon sopranowy i perkusję (2003), make black white na cztery viole (2004), Residuum na skrzypce, wiolonczelę i smyczki (2004), Iris na saksofon sopranowy i zespół 15 wykonawców (2004), Neon na zespół siedmiu instrumentów (2004), Spiral House na trąbkę i orkiestrę (2004, rew. 2006), salt box na zespół instrumentalny (2005), Dark Ground na perkusję (2005), Tilting na orkiestrę (2005), Contraband na klawesyn i zespół (2006), Falling Angel dla 17 wykonawców (2006), The Oven in the Underworld na chór dziecięcy i fortepian (2006), grind shaw na flet, klarnet, fortepian preparowany i przetwarzany, skrzypce, wiolonczelę, elektronikę i CD (2007), Kingpin na orkiestrę (2007), Adorned na smyczki i klarnet basowy (2008), grind show na zespół kameralny (2008), Hinterland na zespół kameralny (2008), Rift na orkiestrę (2008), Forgotten Game 2 na obój i fortepian (2009), Static i This Love na tenor i fortepian (2009), As with Voices and with Tears na chór i smyczki (2010), Wild Card na orkiestrę (2010), Christmas Eve na chór (2011) Delphic Bee na nonet dęty (2012), Nature na fortepian i orkiestrę (2012), Song of Pure Nothingness na głos i instrument klawiszowy (2013), The Beginning of the World na smyczki (2013).