W utworze tym nieprzekształcone dźwięki skrzypiec i ich przekształcone odpowiedniki są zintegrowane wizualnie poprzez mechanikę widoczną w wykonaniu. Dla słuchacza/widza jest jasne, kiedy (do pewnego stopnia również jak) Karin uruchamia otaczający ją sprzęt. Ponieważ technologia jest zintegrowana z fizycznym wykonaniem, proces ten zawiera się w muzyce i w jej rozwoju w czasie.

“Mary had a little lamb, its fleece electrostatic / And everywhere Mary went, the lights became erratic.” („Mary miała małą owieczkę z elektrostatyczną wełną/, gdzie Mary poszła, tam światła zaczynały mrugać”)

David Foster Wallace, Infinite Jest.

Początkowo utwór miał być wykonywany z użyciem dwóch pedałów gitarowych: Boss DD-6 (cyfrowy delay z usterką, która niestety została skorygowana w nowej wersji urządzenia) i Digitech Whammy (zmieniający wysokość dźwięku). Utwór można też wykonywać z zaadaptowanym Rodrigo Constanzo’s The Party Van, który wykonawca kontroluje za pomocą pedału MIDI.
Mauricio Pauly