kompozytor, krytyk muzyczny i polonista; ur. 28 sierpnia 1951 we Wrocławiu. W latach 1971–74 studiował kompozycję u Ryszarda Bukowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu, a następnie w latach 1975–78 – u Henryka Mikołaja Góreckiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Równocześnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim (1969–74). Od 1973 jest pracownikiem Instytutu Filologii Polskiej tegoż Uniwersytetu. W latach 1979–80 wykładał język polski w State University of New York at Stony Brook, Department of Germanic and Slavic Languages. W 1982 uzyskał dyplom doktora nauk filologicznych. Rafał Augustyn był stypendystą Stichting Eduard von Beinum, Acanthes, MacDowell Foundation, dwukrotnie Salzburg Seminar, Stiftung Kulturfonds. Jest laureatem konkursów kompozytorskich: w 1972 otrzymał Nagrodę na Festiwalu Jazz nad Odrą za Rozmowę na big-band, w 1973 – wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Organowym w Szczecinie za Laudes na organy (1973), w 1979 – Nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Atlantydę I na wielką orkiestrę (1979). W 2005 uhonorowany został Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich „za wybitne osiągnięcia kompozytorskie oraz programowe kreacje festiwalowe”, w 2011 – Nagrodą Muzyczną Wrocławia. Jego kompozycje wykonywano wielokrotnie na Warszawskiej Jesieni i innych polskich festiwalach, a także w wielu krajach Europy, Stanach Zjednoczonych i na Dalekim Wschodzie. W 2001 z inicjatywy Christine Pryn odbyła się w Danii seria koncertów „Rafał Augustyn i Danmark” z udziałem muzyków zespołu Nordlys. Rafał Augustyn uprawia również krytykę muzyczną na łamach prasy muzycznej i literackiej oraz w Polskim Radiu i Telewizji Polskiej. W latach 1984–94 wraz z Markiem Pijarowskim kierował Festiwalem Polskiej Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu. W latach 1980–98 był członkiem Komisji Programowej Warszawskiej Jesieni. Jest współzałożycielem Wydawnictwa Muzycznego Brevis.

źródło: www.polmic.pl

 

Ważniejsze utwory (od 1995): In partibus, colloquium na chór męski i fortepian (1995), Grand jeté. Kwartet nr 2 1/2 z elektroniką (1995/2005), Cinque pezzi diversi per violino e pianoforte (1996), Toccata festiva na orkiestrę symfoniczną (1997), Per Sawa, minisłuchowisko na taśmę (1997), Miroirs dla pięciu wykonawców (1997), Do ut des na kwartet smyczkowy (1998), Missa na sopran, alt, organy i chór (1998), Osobne, 4 wiersze Mirona Białoszewskiego na sopran, flet i harfę (1999), IMAGE/ILLUSION, kolekcja dźwiękowa (instalacja audiowizualna, wspólnie z Jerzym Olkiem i Tadeuszem Sawą-Borysławskim, 1999), Nie ma nic, madrygał na chór mieszany do słów własnych (2000), Wariacje na temat Marii Zduniak na taśmę lub komputer (2000), Au pair na skrzypce i fortepian (2001), Itinerarium, concertino na orkiestrę i fortepian (2001), Małe narracje na zespół instrumentalny, dwa głosy recytujące i elektronikę (2003), Against Method na skrzypce solo (2004), Od Sasa. Dźwięki-pauzy-zdarzenia na chór mieszany i przedmioty znalezione (2004–05), Shadow, Inc. A parable for four players after H. Ch. Andersen na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2005), A 4. Impresja podróżna na wiolonczelę i fortepian (2005), Rękopis znaleziony w Saragossie, akcja choreograficzna w 1 akcie według Jana Potockiego (2006–07), Vagor ergo sum. Mała kantata do słów Zbigniewa Herberta, cesarza Hadriana i Włoskich Kolei Państwowych na chór mieszany i gongi (2008–11), Acqua alta. Utwór cykliczny nr 4 na saksofon i elektronikę (2011), Tam. Muzyka na skrzypce, głosy i instrumenty (2002/12).