ur. 1971 w Londynie. Studiował w Guildhall School of Music & Drama (fortepian) i w King’s College w Cambridge. W latach 1993–95 był kompozytorem-rezydentem w Hallé Orchestra, co zaowocowało m.in. utworami The Origin of the Harp (1994) i These Premises Are Alarmed na otwarcie Bridgewater Hall w roku 1996. W roku 1997 na zamówienie Fundacji Feeney dla sir Simona Rattle’a i orkiestry CBSO powstał utwór Asyla, który Rattle wykonywał wielokrotnie, m.in. na koncercie z okazji objęcia przez niego funkcji dyrektora artystycznego Berlińskich Filharmoników w roku 2002. Opery Adèsa przyniosły mu uznanie na świecie: pierwsza, Powder Her Face (zamówiona przez Almeida Opera na Cheltenham Festival w roku 1995), była wykonywana w wielu krajach i sfilmowana dla telewizji przez Channel Four (nagrania dostępne na DVD i CD). Większość jego utworów została nagrana dla wytwórni EMI, z którą Adès związany jest umową jako kompozytor, pianista i dyrygent. Jego druga opera, The Tempest, została zamówiona przez Royal Opera House, gdzie została wykonana po raz pierwszy w lutym 2004 roku, zyskując wysokie oceny krytyki; w roku 2007 operę wznowiono i następnie wykonywano w Kopenhadze, Strasburgu, Santa Fe, Frankfurcie, Lubece, Quebecu i w roku 2012 w Nowym Jorku w nowej inscenizacji Roberta Le Page’a – przedstawienie to pokazano w ponad 1800 kinach w 55 krajach, a w sezonie 2014/15 zagości na scenie Wiener Staatsoper. Obecnie Adès pracuje nad operą według filmu Buñuela Anioł zagłady, zamówioną przez Festiwal w Salzburgu, Royal Opera House i Metropolitan Opera. Adès jest również ceniony za muzykę orkiestrową; jego cykl pieśni na mezzosopran, baryton i orkiestrę Totentanz został po raz pierwszy wykonany przez BBC Symphony Orchestra pod dyrekcją kompozytora podczas festiwalu BBC Proms w 2013.

Festiwale, które zaprezentowały obszerne przeglądy jego muzyki, to m.in. Helsinki Musica Nova (1999), Wielkanocny Festiwal w Salzburgu (2004), Présences w Paryżu (2007), Traced Overhead w Barbican w Londynie (2007), Nowe Horyzonty w Petersburgu (2007), Królewski Festiwal Filharmoniczny w Sztokholmie (2009), Melbourne Festival (2010), Holland Festival (2011); obszerny program prezentacji jego dokonań jako kompozytora, pianisty i dyrygenta został przedstawiony również w Carnegie Hall w sezonie 2007/08. Adès jest także cenionym wykonawcą muzyki takich twórców, jak Kurtág, Nancarrow, Schumann, Schubert, Ruders, Czajkowski i Beethoven. Dyrygował wieloma orkiestrami, m.in. Los Angeles Philharmonic, Concertgebouw w Amsterdamie, City of Birmingham Symphony Orchestra, Chamber Orchestra of Europe, Philharmonia Orchestra, Orchestre National de Radio France, London Symphony Orchestra, orkiestrą Hallé, zespołami BBC, orkiestrami symfonicznymi Radia Fińskiego i Radia Duńskiego, Filharmonii w Sztokholmie, a także zespołami specjalizującymi się w muzyce współczesnej, jak Birmingham Contemporary Music Group, London Sinfonietta i Ensemble Modern. Za swą muzykę uzyskał wiele nagród, w tym prestiżową Grawemeyer Award (2000), trzykrotnie Royal Philharmonic Prize za kompozycję orkiestrową. W latach 1999–2008 był dyrektorem artystycznym festiwalu w Aldeburgh.

 

Ważniejsze utwory: The Lover in Winter, cztery pieśni na kontratenor i fortepian (1989), Five Eliot Landscapes na sopran i fortepian (1990), Chamber Symphony (1990), O thou who didst with pitfall and with gin na głosy męskie (1990), Gefriolsae Me na głosy męskie i organy (1990), Catch dla czterech muzyków (1991), Darknesse Visible na fortepian (1992), Fool’s Rhymes na chór i zespół (1992), Under Hamelin Hill na organy (1992), Still Sorrowing na fortepian (1992), Life Story na sopran i trzech muzyków (1993), Living Toys dla 14 muzyków (1993), ...but all shall be well na orkiestrę (1993), Sonata da Caccia dla trzech muzyków (1993), Arcadiana na kwartet smyczkowy (1994), Les baricades mistérieuses dla pięciu muzyków (1994), Life Story na sopran i fortepian (1994), The Origin of the Harp dla 10 muzyków (1994), Cardiac Arrest dla siedmiu muzyków (1995), Powder Her Face, opera (1995), Traced Overhead na fortepian (1996), These Premises Are Alarmed na orkiestrę (1996), Asyla na orkiestrę (1997), Concerto Conciso na fortepian i zespół 10 muzyków (1997), The Fayrfax Carol na chór (1997), America na mezzosopran i orkiestrę (1999), January Writ na chór i organy (1999), Kwintet fortepianowy (2000), Brahms na baryton i orkiestrę (2001), The Tempest, opera (2003), Scenes from The Tempest na głosy solowe i orkiestrę (2004), Koncert skrzypcowy: Concentric Paths (2005), Court Studies from The Tempest na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2005), Three Studies from Couperin na orkiestrę kameralną (2006), Dances from Powder Her Face na orkiestrę (2007), Tevot na orkiestrę (2007), In Seven Days na fortepian z orkiestrą (2008), Concert Paraphrase on Powder Her Face na fortepian (2009), Lieux retrouvés na wiolonczelę i fortepian (2009), Mazurkas na fortepian (2009), The Four Quarters na kwartet smyczkowy (2010), Polaris na orkiestrę (2010), Reveilles na trąbkę i fortepian (2011), Thrift na fortepian (2011), Totentanz na mezzosopran, baryton i orkiestrę (2013).