Gare de l’Est (Toivo Tulev)
cechuje niespójna, ekspresjonistyczna aura dźwiękowa. Powolny ruch ekstatycznie wibrujących, przenikających się sekundowych interwałów wprowadza nastrój oczekiwania czy osłabienia. Gęsta, splątana tkanina dźwiękowa utrzymuje się aż do ostatnich taktów utworu.
Toivo Tulev: „Nazwa Gare de l’Est ma w sobie smak wyjazdu, powrotu do domu. To nazwa paryskiego dworca, z którego pociągi odjeżdżają w kierunku wschodnim. Upalnym latem 1999, kiedy ukończyłem ten utwór, raz jeszcze trafiłem na tekst znany mi już od dzieciństwa: «Podróżnik osiągnął kres swej podróży! W wolności nieskończoności jest on wolny od wszystkich trosk... Co za radość!... Więzy, które go pętały, zostały zerwane i paląca gorączka jego życia jest teraz bardziej...»”. Ostatnie linie pochodzą z Dhammapady.
Evi Arujärv
(Tekst zamieszczony w broszurze do płyty
„Be Lost in the Call”, Radio Estońskie, 2004)