Warszawska Jesień 2012 - …hoc… (Mark Andre)

…hoc… (Mark Andre)

w konsekwentny sposób odkrywa nowe przestrzenie dźwiękowe i kompozytorskie. Jest interpolacją brzmień zasadniczo hałaśliwych, nieharmonicznych lub harmonicznych, co stanowi o jego formalnej spójności. Użycie brzmień elektronicznych pozwala na rozwinięcie kilku kategorii niecodziennych „impulsów i odpowiedzi” („Impuls-Antworten”): na przykład pizzicata wiolonczeli, które wzbudza rezonans tam-tamu. Konsekwentne zastosowanie tej techniki pozwala na odkrycie nowych przestrzeni kompozytorskich i afektywnych.

Mark Andre

$(document).ready(function(){ $(".view_full").animate({opacity : 0}, 0).animate({opacity : 1}, 800); $(".full-title").css("margin-top", "-100px"); $(".full-title").animate({"margin-top" : "0px"}, 600, "easeOutBack"); $(".full-content").css("margin-top", "-50px"); $(".full-content").delay(100).animate({"margin-top" : "0px"}, 800, "easeOutBack"); // grid init initGrid([0,1,1,0,0,0,1]); });