happy deaf people (Jagoda Szmytka)
Muzyka składa się z fal dźwiękowych wytwarzających wibrację dostarczaną do ludzkiego ciała. Zazwyczaj muzyka skierowana jest do słuchania, jakkolwiek może być odbierana również przez inne zmysły, w tym poprzez dotyk.
W bezpośredni sposób, poprzez dotyk, doświadczają dźwięków muzycy grając na instrumentach. Na przykład wiolonczelistka „przytulając” wiolonczelę w trakcie gry odczuwa wibrację instrumentu w ciele. Podobnie doświadczany jest dźwięk przez osoby niesłyszące, które odbierają muzykę za pomocą balonów trzymanych w koniuszkach palców by w ten sposób poczuć wibrację dźwięku. Dotykowy wymiar dźwięku, zazwyczaj zarezerwowany dla muzyków lub dla osób niesłyszących, może zostać „przetłumaczony”, udostępniony szerszej publiczności przez znaczną amplifikację w przypadku muzyki instrumentalnej, albo też dzięki wyolbrzymianiu rezonansu pomieszczeń w przypadku instalacji.. Słuchanie skompresowanej muzyki online za pomocą małych słuchawek podłączonych do komputera ma zupełnie inny wymiar. Może to być również szczególne i piękne doświadczenie, choć różne od wspólnego słuchania muzyki na żywo.
Najodleglejszym przeciwstawieniem wirtualnego uczestnictwa w muzyce jest doświadczenie muzyki właśnie poprzez dotyk, dla którego rzeczywista obecność jest warunkiem. Percepcja dźwięku poprzez dotyk wymaga też bezpośredniego kontaktu i zaangażowania – trzeba samemu grać na instrumencie, być obecnym w sali koncertowej i umieć przekierować uwagę na zmysł dotyku. Za pomocą ucha możemy słuchać muzyki w pośredni lub bezpośredni sposób – możemy wysłyszeć dźwięki poprzez ścianę, wsłuchać się w nie poprzez słuchawki, niedosłyszeć w Skypie. Ucho może być niezależne od rzeczywistej obecności, jak i wspólnego przeżycia. Ucho może połączyć, zbudować link, albo też odseparować, przerwać.
Ścieżki zaprojektowane w partyturze wprowadzają muzyków i słuchaczy w podróż poprzez różne modele dźwiękowego doświadczenia i komunikacji; aby wyartykułować różnice pomiędzy poszczególnymi typami, modelami dźwiękowego doświadczenia, utwór został podzielony na części sytuujące muzyków w odmiennych przestrzeniach (wirtualnej, rzeczywistej) oraz wymagające różnego rodzaju aktywności (słuchowej, dotykowej, intelektualnej).
Jagoda Szmytka
