ur. w 1982 w Wilnie, studiowała kompozycję w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru oraz w Konserwatorium im. Giuseppe Verdiego w Mediolanie, jak również na kursach mistrzowskich, m.in. u Broniusa Kutavičiusa, Osvaldasa Balakauskasa, Heleny Tulve, Luki Francesconiego i Alessandra Solbiatiego. Jej muzyka znana jest słuchaczom wielu krajów Europy i Ameryki. Była wykonywana przez takie zespoły, jak Litewska Narodowa Orkiestra Symfoniczna, orkiestra Teatro La Fenice w Wenecji, orkiestra opery w Göteborgu, Orchestre de Flûtes Français (Paryż), Sinfonietta Rīga, Litewska Orkiestra Kameralna, St. Christopher Chamber Orchestra, Birmingham Contemporary Music Group, zespół Bit20 (Bergen), Chór Kameralny Filharmonii Estońskiej, Chór Kameralny Radia Duńskiego, kwartety saksofonowe Quasar (Montreal) i Xasax (Paryż), mają ją w repertuarze także wiolonczeliści Anton Lukoszevieze (Wielka Brytania), Francesco Dillon (Włochy) i in. Justé brała udział w wielu festiwalach, jak Biennale w Wenecji (2008), Huddersfield Contemporary Music Festival (2008, 2010), Światowe Dni Muzyki w Szwecji (2009), Musikprotokoll im steirischem Herbst w Grazu (2009), MaerzMusik w Berlinie (2011), Holland Festival w Amsterdamie (2011), Warszawska Jesień (2011), Musica w Strasburgu (2011), RomaEuropa (2011), Operadhoy w Madrycie (2012) oraz w litewskich festiwalach Gaida (2005, 2007, 2010, 2011) i Jauna Muzika (2007, 2009).
Jej utwory
White music na 15 smyczków (2004) oraz
Textile na orkiestrę (2008) otrzymały tytuły najlepszych kompozycji kameralnych i orkiestrowych roku, przyznawane przez Związek Kompozytorów Litewskich. W 2009 utwór
Aquarellezdobył I nagrodę (w kategorii dzieł kompozytorów poniżej trzydziestego roku życia) na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Paryżu. W 2011 Justė Janulytė otrzymała nagrodę dla młodych artystów od Ministra Kultury Litwy. Rok później była członkiem jury konkursu kompozytorskiego NUBERG, organizowanego przez Berg Orchestra w Pradze.
Większość utworów kompozytorki przeznaczona jest na zespoły „monochromatyczne”, o jednolitej obsadzie – na przykład 24 flety albo cztery saksofony, względnie orkiestra smyczkowa – i odzwierciedla powolne metamorfozy gestów fakturalnych, dynamicznych, brzmieniowych i ornamentacyjnych. Balansując pomiędzy estetyką minimalizmu i sonoryzmu, Janulytė tworzy akustyczne metafory idei optycznych (
Silence of the Falling Snow,
Textile,
Aquarelle,
Elongation of Nights) i poszukuje wizualnej natury zjawisk muzycznych, łącząc dźwięk i obraz (
Breathing Music,
Eclipses,
Sandglasses). Od 2006 r. kompozytorka naucza współczesnego języka muzycznego w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru. Jest również autorką recenzji i artykułów o muzyce. Mieszka i pracuje w Wilnie i Mediolanie.
www.janulyte.info
W a ż n i e j s z e u t w o r y:
Who has traced the abyss of July night...? na cztery flety (2004),
White music na 15 smyczków (2004),
Let’s talk about shadows na klarnet, skrzypce i fortepian (2004),
Endings na kwartet saksofonowy (2005),
If paper could dream, it would dream of waterna kwartet smyczkowy (2005),
Silence of the Falling Snowna dwa fortepiany (2006),
Linden na zespół (2006),
Breathing Music na kwartet smyczkowy i rzeźby kinetyczne (2007),
Eclipsesna skrzypce, altówkę, wiolonczelę, kontrabas, live electronics i dźwiękoodporną instalację szklaną (2007),
Aquarelle na chór (2007),
Textile na orkiestrę (2008),
Aria na wiolonczelę i akordeon (2008),
Aria I na kwartet smyczkowy (2008),
Psalmy na wiolonczelę i elektronikę (2008),
Elongation of Nights na orkiestrę smyczkową (2009),
Sandglasses na cztery wiolonczele, live electronics i multimedia (2010),
Labyrinths na flet altowy, klarnet i kwartet smyczkowy (2010),
Pendulums na kwartet smyczkowy solo i orkiestrę lub na pięć kwartetów smyczkowych (2011),
Observation of Clouds na chór i orkiestrę kameralną (2012).
