Jodlowski Pierre
ur. w roku 1971 w Tuluzie. Kompozycji uczył się w Conservatoire de Lyon oraz na kursach w IRCAM. Od 1998 roku jest dyrektorem artystycznym festiwalu Novelum w Tuluzie i grupy artystycznej éOle. Jego utwory wykonywane były na licznych festiwalach muzyki współczesnej we Francji i za granicą. Twórczość Jodlowskiego pojawiała się również w ośrodkach artystycznych związanych z tańcem, teatrem, sztuką i muzyką elektroniczną. Jego muzyka rozwija się obecnie na wielu polach; obok formowania własnej drogi muzycznej artysta zajmuje się obrazem, programowaniem muzyki, reżyserią i przede wszystkim studiowaniem zagadnień dynamicznych relacji w przestrzeniach scenicznych. Muzykę traktuje jako sztukę „aktywną”, zdolną do silnego oddziaływania zarówno w wymiarze fizycznym (poprzez energię, gest i przestrzeń), jak i psychologicznym (poprzez skojarzenia, pobudzanie pamięci i wyobraźni). Obok komponowania muzyki Jodlowski występuje również na scenie, sam lub z innymi artystami. Współpracował z IRCAM, Ensemble Intercontemporain, CIRM, GRM, Radio France, festiwalem w Donaueschingen, Concours de Piano d’Orléans, GMEM (Glasgow Minimum Essential Medium). Brał też udział w europejskim projekcie Integra. Jest laureatem wielu międzynarodowych nagród; w 2002 otrzy mał nagrodę Claude Arrieu stowarzyszenia SACEM, a w 2003 i 2004 został zaproszony jako artysta-rezydent przez Berlińską Akademię Sztuki. Jego dzieła wykonywane są w najważniejszych ośrodkach współczesnej sztuki dźwięku we Francji, Europie, Kanadzie, Chinach, Japonii, na Tajwanie i w Stanach Zjednoczonych.
W a ż n i e j s z e u t w o r y: Éclats de ciel na klarnet i elektronikę (1995), De Front na ośmiu muzyków i elektronikę (1999), Barbarismes na 14 muzyków i stereofoniczną ścieżkę dźwiękową (2001), Is it this? na skrzypce, klarnet basowy, wideo i elektronikę (2001), Mendel, instalacja multimedialna (2000–2005–2009), Géo-Métries na skrzypce, obój, wiolonczelę i elektronikę (2003), Chorus 1A na perkusję (1996–2003), Mecano 1 na perkusję i metronom (2004), Time & Moneyna perkusję, wideo i elektronikę (2006), People / Time na pięciu muzyków, wideo i elektronikę (2006), 60 Loops na kwartet smyczkowy i elektronikę (2006), Collapsed na saksofon, perkusję i elektronikę (2007), 24 Loops na dwóch, czterech, sześciu lub ośmiu perkusistów i elektronikę (2007), Criogenesis na wiolonczelę (2007), Respire na 11 muzyków, wideo i elektronikę (2008), Coliseum na czterech muzyków i elektronikę (2008), Suite 54 na orkiestrę (2009), Passage, dynamicznie aktywny korytarz, instalacja (2009), Grainstick, instalacja multimedialna (2010), Ghost woman, instalacja wideo (2010), L’aire du dire na 12 głosów, wideo i elektronikę (2011), Série-C na fortepian i stereofoniczną ścieżkę dźwiękową (2011), Limite Circulaire na flet i ośmiokanałową ścieżkę dźwiękową (2011), The tremendous wave na saksofon, fortepian, perkusję i elektronikę (2011), Hyperspeed Disconnected Motion na flet Paetzolda, flet kontrabasowy, obiekty, wideo i ścieżkę dźwiękową (2012).
