Furrer Beat
ur. w 1954 w Schaffhausen (Szwajcaria), gdzie rozpoczął naukę gry na fortepianie. W 1975 przeniósł się do Wiednia, by studiować dyrygenturę u Otmara Suitnera i kompozycję u Romana Haubenstocka-Ramatiego na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Dramatycznych. W 1985 założył zespół Klangforum Wien, którym kierował jako dyrektor artystyczny do 1992 i z którym stale współpracuje jako dyrygent.
Jest cenionym kompozytorem operowym. Na zamówienie Państwowej Opery w Wiedniu w 1989 skomponował swoją pierwszą operęDie Blinden według Maeterlincka i Platona. Kolejna opera Narzissus prapremierę miała w 1994 w Gra zu. Siedem lat później w tym samym miejscu wystawiony został po raz pierwszy jego teatr muzyczny Begehren. Prapremiera następnej opery invocation odbyła się w 2003 w Zurychu, a teatru dźwiękowego Fama – w 2005 w Donaueschingen. W marcu 2010 Teatr Bazylejski wystawił jego najnowsze dzieło Wüstenbuch w reżyserii Christopha Marthalera.
Jesienią 1991 Furrer został profesorem kompozycji Uniwersytetu Muzyki i Sztuk Dramatycznych w Grazu. W 1996 był kompozytorem-rezydentem na festiwalu w Lucernie. W latach 2006–09 wykładał kompozycję na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Dramatycznych we Frankfurcie.
W 2004 zdobył Muzyczną Nagrodę Miasta Wiednia, a w 2005 został członkiem sekcji muzycznej Akademii Sztuk w Berlinie. W 2006 za teatr dźwiękowy Fama otrzymał Złotego Lwa na Biennale w Wenecji. W bieżącym roku Beat Furrer był kompozytorem-rezydentem festiwalu Time of Music w Viitasaari w Finlandii. Premiery jego nowych kompozycji są w programach tegorocznych festiwali w Donaueschingen, Wien Modern oraz John Cage Centennial Festival w Waszyngtonie.
W a ż n i e j s z e u t w o r y (od 1995): Quartett na perkusistę (1995), Time out 1 na flet, harfę i smyczki (1995), Time out 2 na flet, harfę i smyczki (1995–96), Nuun na dwa fortepiany i zespół (1995–96), Stimmen na chór mieszany i czterech perkusistów do fragmentówProfezie Leonarda da Vinci i dwóch tekstów Christine Huber (1996), Stimme – allein na baryton do tekstu z Leonce und Lena Georga Büchnera (1997), a due na altówkę i fortepian (1997), presto na flet i fortepian (1997), Psalm „Gloria tibi Domine” na ośmiogłosowy chór a cappella (1997), spur na fortepian i kwartet smyczkowy (1998), still na zespół (1998), solo na wiolonczelę (1999), ariana sopran i sześć instrumentów do tekstu Güntera Eicha (1999), voices – still na chór i zespół (2000–01), auf tönernen füssen na głos i flet do tekstu Friederike Mayröcker (2001), Orpheus’ Bücher na chór i orkiestrę; teksty: Cesare Pavese, Owidiusz i Wergiliusz (2001), Begehren, teatr muzyczny; teksty: Cesare Pavese, Günter Eich, Owidiusz i Wergiliusz; libretto: Beat Furrer, Christine Huber i Wolfgang Hofer (2001),Phasma na fortepian (2002), invocation, opera do tekstów m.in. Marguerite Duras (Moderato cantabile), Owidiusza i Cesare’a Pavese’a; libretto i przekład Ilma Rakusa we współpracy z Beatem Furrerem (2002–03), andere stimmen na skrzypce i orkiestrę (2003),Drei Klavierstücke (2003–04), recitativo na głos i zespół (wersja koncertowa trzeciej sceny z Fama; 2004), Invocation III na sopran i zespół (wersja koncertowa sceny z opery invocation) do XVI-wiecznego tekstu anonimowego (2004), Fassung na sopran i flet do XVI-wiecznego tekstu anonimowego (2004), apoklisis na dwa klarnety basowe (2004), III Kwartet smyczkowy (2004), Fama, teatr dźwiękowy w ośmiu scenach na duży zespół, głosy i aktorkę (2005), lotófagos na sopran i kontrabas do tekstu José Ángela Valente’a (2006), canti notturni na dwa soprany i orkiestrę do tekstu Carla Emilia Gaddy (2006), antichesis na 14 smyczków (2006), phaos na orkiestrę (2006), enigma na chór mieszany a cappella do tekstu Leonarda da Vinci (2006), fragmentos de un libro futuro na sopran i kwartet gitarowy do tekstu José Ángela Valente’a (2007), Koncert na fortepian i orkiestrę (2007), Koncert na fortepian i zespół (2007), lotófagos II na dwa soprany, instrumenty i elektronikę (2008), Xenos na zespół (2008), Apon na orkiestrę i głos mówiony do tekstu Händla Klausa (2009), Wüstenbuch, teatr muzyczny do tekstów Händla Klausa, Ingeborg Bachmann, Antonia Machado, Lukrecjusza oraz papirusu berlińskiego 3024; libretto kompozytora (2009), Xenos II na zespół i głos mówiony (2009), Xenos III na dwie perkusje i smyczki (2010), Studie für Klavier (2011).
