III Koncert fortepianowy – Okruchy Pamięci - Zygmunt Krauze

Dzieło muzyczne wymaga od kompozytora skupienia się przede wszystkim na jego kształcie, zastosowaniu odpowiednich środków wyrazu, form czy figur. Zwykle wybór ten jest skorelowany z treścią lub przekazem ukrytym w utworze. Wyrazem tych myśli ma być właśnie sama muzyka. 

Podłożem ideowym III Koncertu fortepianowego jest niezgoda na realia współczesnego świata, pełnego niesprawiedliwości i nierówności pomiędzy ludźmi, co ma miejsce na każdym kontynencie, w wioskach i miastach każdego kraju. Dzieło wyraża ból, jednakże pozbawiony agresji, oraz nadzieję, że dobry czas nadejdzie. 

W partii solowej koncertu zawarty został element teatralny. Pianista wymawia i wykrzykuje słowa, które ewokują wrażenie zagubienia, nerwowości, paniki, zwątpienia... Rola solisty jest więc rozszerzona o aspekt czysto ludzki. 

Solo fortepianowe odgrywa wiodącą rolę w całym utworze. Nie ma konfliktu pomiędzy partiami indywidualnymi i orkiestrowymi, gdyż te wyłącznie podkreślają rolę i znaczenie fortepianu. Niezwykle ważnym elementem kompozycji jest wprowadzenie czterech oryginalnych instrumentów perkusyjnych znanych pod nazwą veme, które zostały skonstruowane przez Orchestre National de Lorraine. 

Utwór składa się z szeregu kontrastujących i niepowiązanych z sobą segmentów, co podkreśla wrażenie niepewności i zagubienia. Koncert jest utworem jednoczęściowym. Dzieło powstało na zamówienie Instytutu Adama Mickiewicza, Orchestre National de Metz, Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień oraz Filharmonii Narodowej w Warszawie. 

Czas trwania: około 15 minut. 

Grzegorz Paluch