Craenen, Paul

kompozytor, badacz, kierownik Katedry Muzyki, Edukacji i Społeczeństwa w Królewskim Konserwatorium w Hadze. Po ukończeniu studiów muzycznych przez piętnaście lat nauczał gry na fortepianie i muzyki eksperymentalnej. Był inicjatorem pionierskich projektów edukacyjnych w dziedzinie nowej muzyki i propagatorem użycia nowych mediów w edukacji artystycznej w szkołach ogólnokształcących. Od końca lat dziewięćdziesiątych działa także jako kompozytor i wykonawca. Jego kompozycje cechuje konceptualizm, użycie elementów elektronicznych, choreograficznych i audiowizualnych. 

Podjął studia podyplomowe w Instytucie Orfeusza w Gandawie, a następnie w ramach docARTES, programu doktorskiego dla studiów artystycznych opartych na praktyce wykonawczej. W 2011 roku uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie w Lejdzie za dorobek wykonawczy i dysertację zatytułowaną Skomponowani wykonawcy. Ciało muzyka z perspektywy kompozytorskiej. Jej zmieniona wersja w tłumaczeniu angielskim została opublikowana przez Leuven University Press w 2014 pt. Composing under the Skin. The music-making body at the composer’s desk. 

W latach 2012–18 był dyrektorem Musica, flamandzkiej organizacji działającej na rzecz edukacji artystycznej; pod jego kierunkiem otrzymała ona nagrodę YEAH za najbardziej nowatorską produkcję młodzieżową w kategorii wykonanie (2015) oraz EFFE Quality Label za Festiwal AlbaNova (2017). 

Od 2018 Paul Craenen jest profesorem w Królewskim Konserwatorium w Hadze, gdzie kieruje kilkoma zespołami badawczymi, skupiając się na badaniach nad nauczaniem muzycznym, praktyką twórczą, działalnością kuratorską oraz propagowaniem sztuki. Jako ekspert z pogranicza badań naukowych, praktyki artystycznej i edukacji jest często zapraszany w charakterze doradcy projektów i wystaw artystycznych, daje odczyty, jest autorem artykułów w czasopismach specjalistycznych i programach festiwalowych. 

Wybrane utwory: Falco tinnunculus na fortepian (2000), Mouvements trouvés na altówkę i gitarę hawajską (2000), Atman na fortepian, klarnet basowy i amplifikowany oddech (2001), Palindroom na wykonawcę, elektronikę i reżysera dźwięku (2002), G na harfę i sekstet smyczkowy (2002), Re:activ na fortepian i elektronikę (2004), Mondstuk na trzy flety proste (2005), A Fragile Imbalance, instalacja ze sprzężeniem zwrotnym (2004), Tubes, performans ze sprzężeniem zwrotnym (2007), Going Double na tancerza, wykonawcę, projekcję i sprzężenie zwrotne (2008), Das Wohlpreparierte Klavier na fortepian i modulację pierścieniową (2009), Close Harmonies (2018–19).