ORKIESTRA FILHARMONII NARODOWEJ
Pierwszy koncert w wykonaniu Filharmonii Warszawskiej odbył się 5 listopada 1901 r. w nowo wybudowanym gmachu. Orkiestrą dyrygował współzałożyciel Filharmonii, jej pierwszy dyrektor muzyczny i dyrygent Emil Młynarski, a jako solista wystąpił Ignacy Jan Paderewski, przyszły mąż stanu, a wówczas kompozytor i pianista u szczytu światowej kariery, jeden z fundatorów Filharmonii.
Filharmonia Warszawska w krótkim czasie osiągnęła wysoki poziom, przyciągając wybitnych artystów z całego świata. Już przed I wojną światową i w okresie międzywojennym stała się głównym ośrodkiem życia muzycznego w Polsce oraz jedną z liczących się instytucji muzycznych w Europie. Wystąpili tutaj niemal wszyscy słynni dyrygenci i soliści tamtych czasów, m.in. Artur Nikisch, Edvard Grieg, Richard Strauss, Pablo Sarasate, później Arthur Honegger, Vladimir Horowitz, Bronisław Huberman, Wilhelm Kemp , Otto Klemperer, Sergiej Proko ew, Sergiej Rachmaninow, Maurice Ravel, Artur Rodziński, Artur Rubinstein.
W pierwszych latach powojennych Filharmonią Warszawską kierowali między innymi Olgierd Straszyński i Andrzej Panufnik. W styczniu 1950 r. dyrektorem i głównym dyrygentem został Witold Rowicki, który podjął się dzieła zorganizowania nowego zespołu.
21 lutego 1955 nastąpiło otwarcie nowego gmachu Filharmonii przy ul. Jasnej wzniesionego w miejscu jej wcześniejszej siedziby zniszczonej nalotami niemieckimi. W tym dniu Filharmonia Warszawska otrzymała miano Filharmonii Narodowej.
W latach 1955–58 orkiestrą kierował Bohdan Wodiczko, wybitny promotor muzyki współczesnej, z którym współpracowali między innymi Arnold Rezler i Stanisław Skrowaczewski. Ogromne powodzenie, jakim cieszyły się wykonania muzyki XX wieku w Filharmonii Narodowej, przyczyniło się do powstania Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.
W 1958 Witold Rowicki został ponownie mianowany dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem Filharmonii. Stanowisko to piastował do 1977. Jako dyrygenci współpracowali w tym czasie z Filharmonią Stanisław Wisłocki i Andrzej Markowski. W okresie sprawowania funkcji dyrektora przez Rowickiego zagraniczne wyjazdy koncertowe i występy w prestiżowych salach na całym świecie weszły na stałe do harmonogramu artystycznych działań orkiestry.
W 1977 dyrektorem artystycznym i dyrygentem Filharmonii Narodowej został Kazimierz Kord, który zajmował to stanowisko do obchodów stulecia Filharmonii w Warszawie w 2001. W latach 1979–90 funkcję zastępcy dyrektora i dyrygenta Filharmonii Narodowej pełnił Tadeusz Strugała. Kazimierz Kord od początku swojej pracy z orkiestrą kładł nacisk na wzbogacenie repertuaru, dzięki czemu w programie kolejnych sezonów artystycznych znalazły się nie tylko dzieła symfoniczne, lecz również wielkie formy oratoryjne i operowe, a także wiele utworów muzyki współczesnej. Kazimierz Kord wraz z Witoldem Lutosławskim wykreowali pomysł krótkich, kilkudniowych festiwali muzyki współczesnej, nazwanych Forum Lutosławskiego.
Od 2002 do 2013 funkcje dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Narodowej pełnił Antoni Wit, który kontynuował trendy repertuarowe swojego poprzednika, wzbogacając je o jeszcze większą obecność muzyki polskiej, często wykonywanej przez zagranicznych artystów. Pod jego batutą zespoły Filharmonii Narodowej nagrały ponad 50 płyt (w tym prawie 40 dla wytwórni Naxos), które otrzymały szereg nagród z prestiżową Grammy 2013 na czele. Swoją kadencję zakończył występem z Orkiestrą Filharmonii Narodowej (po raz pierwszy w jej historii) na festiwalu BBC Proms w Londynie w sierpniu 2013.
W sezonie 2013/14 stanowisko dyrektora artystycznego objął Jacek Kaspszyk. Historyczny koncert pod jego batutą z udziałem Krystiana Zimermana podczas Warszawskiej Jesieni 2013 stał się jedną z kulminacji Roku Lutosławskiego i otrzymał nagrodę Koryfeusz Muzyki Polskiej w kategorii „Wydarzenie”. Jacek Kaspszyk poprowadził również pierwsze w historii Filharmonii koncerty transmitowane przez Internet. Do maja 2018 orkiestra pod jego batutą nagrała sześć płyt – dla Warner Classics (dzieła Weinberga, Brahmsa, Bacha, Szymanowskiego, Wieniawskiego i Szostakowicza, Młynarskiego i Pendereckiego), a także dla Deutsche Grammophon z dziełami Chopina (solista: Ingolf Wunder). Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej odbyła ponad 140 tournée na pięciu kontynentach. Występowała we wszystkich najważniejszych salach koncertowych, gorąco oklaskiwana przez słuchaczy i chwalona przez krytyków muzycznych za doskonałe, charyzmatyczne wykonania. Zespół uczestniczył również w wielu prestiżowych międzynarodowych festiwalach, m.in. w Wiedniu, Berlinie, Pradze, Bergen, Lucernie, Montreux, Moskwie, Brukseli, Florencji, Bordeaux i Atenach, w festiwalu La folle Journée w Nantes, w Bilbao, Lizbonie i Tokio. Orkiestra Filharmonii Narodowej bierze udział regularnie w Międzynarodowych Konkursach Pianistycznych im. F. Chopina, w Międzynarodowych Festiwalach Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, Międzynarodowym Festiwalu „Chopin i jego Europa” i Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena. Nagrywa dla Polskiego Radia, polskich i zagranicznych firm płytowych oraz na potrzeby filmu. Od 2016 cyklicznie transmituje wybrane koncerty przez internet.