Reinholdtsen, Trond

ur. w 1972 r., norweski kompozytor. Swą drogę twórczą rozpoczął od samozwańczego ogłoszenia się „retromodernistą” (na przekór ówczesnej muzyce norweskiej, postrzeganej jako nazbyt delikatna i postmodernistyczna). Przeszedł przez fazę fascynacji programowaniem, teorią złożoności, semiotyką, sztuką dokumentalną, dekonstruktywizmem Kagela oraz żywiołowym chaosem teatralnym Berlińskiej Volksbühne. Stopniowo zaczął tworzyć dzieła w stylu bardziej „eseistycznym”, wykorzystując elementy muzyki, performansu, wykładu, filmu, komunistycznej propagandy, własnej obfitej autobiografii, niemodnego dziś egzystencjalizmu, a nawet elementy natury i przedmioty – ryby, błoto i urządzenie do robienia baniek. W ciągu ostatnich ośmiu lat skupiał się na działalności własnego domu operowego Norwegian Opra. 

Wybrane utwory: ...and yet there will be a hundred visions and indecisions na siedem instrumentów (1997), Strukturelle Konstellation II na taśmę ośmiokanałową (1997), Psalm na 14 instrumentów (1998), Aus der Vergängnis na kwartet smyczkowy (1999), Bagatelena fortepian (1999), Processes of the Interstitual, utwór elektroakustyczny (1999), Hun-hadde-pupp-i-nesa-si, utwór elektroakustyczny (2000), Wie man zum Stein spricht na flet, wiolonczelę, perkusję i fortepian (2000), Hörreste na 21 instrumentów i elektronikę (2002), Goddag madam Reinholdtsen, God a en frøken Flink, słuchowisko (2003), Turba – Theories of Mass Society na chór, wideo, PowerPoint, taśmę, narratora itd. (2003), In Context na klarnet, gitarę, perkusję i wideo (2004), Antigone Absence, muzyka teatralna na pustą scenę, niewidocznych muzyków (altówka, flet i perkusja), niewidzialnego tancerza, niewidzialną Antygonę (sopran), sample Don Giovanniego oraz wideo (2005), Reinholdtsens Ode to Solitude, instalacja lub film (2005), Catalogue of Emotions na śpiewaka/narratora, fortepian i wideo (2005), Everyday na saksofon, 11 instrumentów, wideo i tekst (2005), Des Moines / Sparta + Music na czterech muzyków, trzy projektory, PowerPoint, sample i rysunek na żywo (2006), Ghosts, muzyka teatralna (z Vegardem Vingem i Idą Müller, 2007), Music as Emotion II na akordeon, klarnet, wiolonczelę, fortepian, gitarę, śpiewaka amatora, narratora, taśmę, wideo i ulotki (2007), Worlds beyond, instalacja na 20 tancerzy, muzyków, chór dziecięcy oraz 15 odtwarzaczy CD (2008), Ny Musikk-revyen, atonalny kabaret na sześciu muzyków, chór, aktorów i performans (z Kaiem Johnsonem i Bodilem Furu, 2008), 13 utworów teatralnych na akordeon/syntezator/głos, fortepian, klarnet, wiolonczelę, gitarę elektryczną, wykonawcę ad hoc oraz trzy symultaniczne prezentacje PowerPoint (2008), Kompozycja koncertowa na muzyków, performans kompozytora i PowerPoint (2008), Collected Music Performance Videos, wideo (2008), Dzika kaczka, utwór sceniczny (z Vegardem Vingem i Idą Müller, 2008–09), The Norwegian Opra Launch and Gala Happening dla sześciu muzyków, 30 śpiewaków i performerów, kompozytora i in. (2009), Unsichtbare Musik na sopran, klarnet, wiolonczelę, gitarę, fortepian, perkusję, narratora i taśmę (2009), Orpheus, opera (2010), The Apocalypse, opera (2010), John Gabriel Borkman, utwór sceniczny (z Vegardem Vingem i Idą Müller, 2011), Utopia, opera (2011), Faust, or the Decline of Western Music na fortepian, PowerPoint, taśmę oraz efekty teatralne (2011), Musik na sopran, klarnet, wiolonczelę, gitarę, fortepian, perkusję, kompozytora, PowerPoint, maszyny i in. (2012), 12-Spartenhaus, utwór sceniczny (z Vegardem Vingem i Idą Müller 2012), Inferno na perkusistę, playback, produkcję wytwórni Gorilla films i alchemię (2013), Narcissus, opera (2013), Teoria podmiotu, koncert fortepianowy z wideo i elektroniką (2016), Nationaltheater Reineckendorf, utwór sceniczny (z Vegardem Vinge i Idą Müller 2017), Spätstil na klarnet, wiolonczelę, gitarę, fortepian, perkusję i sample (2017), Ø ‒Odcinki 1‒15, opera (2015–18, utwór wciąż komponowany).