The 1987 Max Headroom Broadcast Incident -
Mauro Lanza

Kiedy byłem dzieckiem, mieliśmy odbiornik telewizyjny z anteną, którą można było obracać (można było to robić z wnętrza domu). Czasem nie udawało się złapać ważniejszych kanałów i wtedy obracaliśmy antenę, by odbierać różne dziwne programy z małych pobliskich miast - z zagranicy, m.in. z Buffalo - i oglądać dziwne, trudne do zrozumienia (było dużo statycznych obrazów) i naprawdę intrygujące rzeczy. Tu właśnie jest sedno tego filmu: moje doświadczenie z myślą: "A jeśli wywołane obrazy byłyby naprawdę ekstremalne, niepokojące, może nielegalne - co byś wtedy pomyślał Czy nadal byś przeszukiwał te kanały, czy może zadzwoniłbyś na policję Co byś zrobił, jak byś na nie zareagował ".

David Cronenberg o swoim filmie Videodrome

(komentarz w Criterion Collection BluRay)

Zakłócający sygnał Max Headroom był prawdopodobnie najbardziej znanym i najdłuższym przechwyceniem sygnału telewizyjnego. Do zdarzenia doszło w Chicago wieczorem 22 listopada 1987 roku. Emitującym sygnał piratom, których tożsamości nigdy nie ustalono, udało się wstawić własną emisję do programu nadawanego przez WTTW (lokalna publiczna stacja telewizyjna). Piracka emisja trwała bez przerwy 90 minut i pokazała osobnika przebranego za Maxa Headrooma (dość popularna w latach 80. komputerowo wygenerowana postać telewizyjna z opisującej bliską przyszłość antyutopii o świecie zdominowanym przez telewizję i wielkie korporacje). Około godziny 23:15 brytyjski serial Doctor Who został nagle przerwany przez nieruchomy obraz, po którym pojawił się niezidentyfikowany mężczyzna w masce Maxa Headrooma i w okularach przeciwsłonecznych. Człowiek ten zaczął jęczeć, wrzeszczeć, śmiać się oraz wykrzykiwać przypadkowe zdania (przekaz audio był zniekształcony i z trzaskami), w tym slogan reklamowy "złap falę" ("catch the wave"), który wypowiadał, trzymając w ręku puszkę pepsi (Max Headroom był wówczas rzecznikiem Coca-Coli). Wyrzucił puszkę, pokazał środkowy palec z gumową nakładką, zaśpiewał fragment I'm losing you (znany hit wytwórni Tamla Motown z roku 1966, nagrany przez e Temptations), zanucił temat z Clutch Cargo (animowany serial telewizyjny z lat 60.), zajęczał, narzekając na hemoroidy, puścił bąka, włożył i zdjął gigantyczną rękawicę (podobną do tej, jaką nosił kiedyś Michael Jackson). Potem częściowo odsłonił pośladki, wyjąc: "Idą po mnie!", a niezidenty kowana kobieta ubrana jak francuska służąca zaczęła okładać go packą na muchy. Obraz zaciemnił się na kilka sekund, po czym nastąpił ciąg dalszy Doktora Who.

The 1987 Max Headroom Broadcast Incident jest utworem na kwartet smyczkowy "wzmocniony" przetwornikami i preparacją. Cyfrowy proces przetwarzania instrumentów został w znacznej części zainspirowany przez techniki modulacji, jakie były i nadal są powszechnie używane w emisjach radiowych i telewizyjnych. Utwór - hołd dla technologii, które wkrótce wyjdą z użycia i dla zdominowanej przez media ciemnej przyszłości zapowiedzianej przez "cyberpunk" s.f. lat 80. - jest dedykowany pamięci Fausta Romitellego.

Mauro Lanza