Krzysztof Baculewski „Kalendarium subiektywne sześćdziesięciu festiwali”

Od Chamber Concerto Stanisław Skrowaczewskiego i Sinfonietty per fiati Jana Krenza do estradowego wykonania trzech scen (I, III i V) z opery La libertà chiama la libertà Eugeniusza Knapika. Od Arcanów EdgardaVarèse'a do Id Tadeusza Wieleckiego. Od recitalu pianisty węgierskiego Zoltána Kocsisa i klawesynisty fińskiego Jukki Tiensuu do "tygodnia filmów Mauricio Kagela". Od Chamber Symphony Johna Adamsa po II Koncert skrzypcowy Krzysztofa Pendereckiego. To są ramy, a wśród wydarzeń m.in. Trois Poèmes d'Henri Michaux Witolda Lutosławskiego (Camerata Silesia i WOSPR).

Z perspektywy lat w programach "Warszawskiej Jesieni" od tego roku począwszy daje się zauważyć tendencja do prezentowania całkowicie nowych sylwetek kompozytorskich. To odświeżenie "WJ" ma spore znaczenie. Po latach mniejszego zainteresowania publiczności festiwalem, czego apogeum nastąpiło na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, frekwencja ponownie zaczyna rosnąć. Być może nie bez znaczenia jest tu zmiana organizacyjna, polegająca na powoływaniu przez ZG ZKP w drodze konkursu Dyrektora festiwalu, który jednocześnie pełni funkcję Przewodniczącego Komisji Programowej. Komisja natomiast staje się ciałem doradczym, nie zaś decyzyjnym. Pierwszym Dyrektorem "WJ" jest Krzysztof Knittel (do roku 1998).