Krzysztof Baculewski „Kalendarium subiektywne sześćdziesięciu festiwali”

Tym razem przybywa do Warszawy jeden z koryfeuszy awangardy, co prawda cokolwiek może już przebrzmiałej, ale z całą pewnością istotnej dla zmiany kierunków ewolucji muzyki XX w.: Karlheinz Stockhausen. Na trzech koncertach-spektaklach, reżyserowanych przez samego kompozytora, wykonano 14 jego utworów. Koncertuje The Hilliard Ensemble, Orkiestra Państwowej Opery w Kijowie daje dwa koncerty, mamy oczywiście Kwartet Wilanowski, także Krakowską Grupę Perkusyjną, wybitną sopranistkę angielską Jane Manning, The Matrix Ensemble i Kronos Quartet.

Wydarzeniem innej miary, bo pochodzącym z innej estetyki, jest wykonanie Passio Domini nostri Jesu Christi secundum Joannem Arvo Pärta. Zauważmy też koncert monograficzny Wojciecha Kilara, występ Krzysztof Meyera jako solisty we własnym Kwintecie fortepianowym, zwariowaną Harmonielehre Johna Adamsa, debiut Bettiny Skrzypczak (II Kwartet smyczkowy) i Jerzego Kornowicza (Relacja), operę zmarłego dwa lata wcześniej w Paryżu Romana Palestra Śmierć Don Juana - kolejne dzieło prawie w Polsce nieznanego kompozytora, zaskakująco niezrozumianą przez publiczność Muzykę na Wielki Tydzień Lidii Zielińskiej, Requies pamięci Cathy Berberian Luciana Beria, recital klawesynistki Elżbiety Chojnackiej, przejmujące Di erent Trains Steve'a Reicha, monumentalną scenę z opery Eugeniusza Knapika Silent Screams, Dificult Dreams i rodzaj suity z Le Grand Macabre György Ligetiego.