Krzysztof Baculewski „Kalendarium subiektywne sześćdziesięciu festiwali”

Nowości na tle klasyki współczesności albo odwrotnie. Stąd przypomniane i powtórzone "warszawskojesienne" wydarzenia sprzed lat: Freski symfoniczne Kazimierza Serockiego z 1964 r., Pasja wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego z 1966 r. , trzy kwartety smyczkowe Henryka Mikołaja Góreckiego: pierwszy z 1991, drugi z 1992 i premiera trzeciego oraz Koncert fortepianowy Witolda Lutosławskiego z 1988 r. A z drugiej strony nowatorskie przestrzenno-świetlne Libro de las estancias José Maríi Sánchez-Verdú, Libro del frio Fabiàna Panisello czy opera multimedialna A Laugh to Cry Michela Azguime, próba dokonania syntezy mowy i dźwięku. Prócz znanych orkiestr symfonicznych - Ensemble Phoenix z Bazylei, SWR Experimentalstudio, Ensemble Modern, Kwartet Śląski i Kwartludium. Premiery dużych form: Stanisława Krupowicza teatralnych Machinae coelestes i Rafała Augustyna Tam na skrzypce, głosy i instrumenty: w miejscu orkiestry smyczkowej kompozytor posadził chór. Festiwal kończy Totentanz omasa Adèsa, poświęcony pamięci Danuty i Witolda Lutosławskich: utwór ten podzielił publiczność: wśród zwolenników muzyki są przeciwnicy dedykacji. Debiutują: Miłosz Pękala i Grzegorz Pieniek. Jest także kontynuacja "Małej Warszawskiej Jesieni".