Krzysztof Baculewski „Kalendarium subiektywne sześćdziesięciu festiwali”

To nie pomyłka: drugi festiwal odbył się planowo dwa lata po pierwszym i w książce programowej nieo cjalnie (bo nie na okładce) pojawiła się nazwa "Warszawskiej Jesieni". Termin uległ przesunięciu: od soboty 27 września do niedzieli 5 października. Odbyło się łącznie 18 koncertów i - po raz pierwszy - przedstawienia operowe i baletowe . Po raz pierwszy również w programie znalazł się koncert muzyki elektronicznej - błędnie wówczas zwanej elektronową, z taśm z prelekcją Karlheinza Stockhausena. W programie "WJ" pojawili się Anton Webern, Pierre Boulez, Karlheinz Stockhausen, Luigi Nono i Luciano Berio i przez chwilę "odwilży" goszczący na polskich estradach Roman Palester, wówczas lektor i autor audycji w rozgłośni polskiej radia "Wolna Europa" w Monachium. Debiutowali ponadto: Kazimierz Serocki, Włodzimierz Kotoński i Henryk Mikołaj Górecki. Wystąpili m.in. Julliard String Quartet, pianiści: Światosław Richter, Regina Smendzianka, skrzypek Henryk Szeryng, klarnecista Ludwik Kurkiewicz, wiolonczelista Mścisław Rostropowicz oraz dyrygenci: Bruno Maderna, Kurt Sanderling, Eugeniusz Mrawiński, po raz pierwszy także Andrzej Markowski.

Z perspektywy widać wyraźnie zmianę profilu festiwalu w kierunku dzieł powstających niemal na bieżąco i w najnowocześniejszych wówczas nurtach. Teraz dominuje dodekafonia i serializm. Wystartowała też muzyka na taśmę.