Krzysztof Baculewski „Kalendarium subiektywne sześćdziesięciu festiwali”

Trzynastą "WJ" otwierały ważne utwory polskie: pierwszy za pamięci niżej podpisanego utwór w całości bisowany - Livre pour orchestre Witolda Lutosławskiego, III Symfonia Tadeusza Bairda i Muzyka na 16 talerzy i smyczki Włodzimierza Kotońskiego. Zamykały Parades Zbigniewa Bargielskiego i Gilgamesz Augustyna Blocha. W tych ramach zmieściło się sporo wydarzeń, sytuacja wróciła do normy, pojawiła się znaczna grupa wykonawców ze świata: m.in. Balletéâtre Contemporain z Amiens, e Pierrot Players z Londynu, Grupo Alea z Madrytu, Società Cameralistica Italiana z Florencji, Dresdner Philharmonie pod dyrekcją Kurta Masura, wówczas uważanego za trzeciorzędnego raczej kapelmistrza. W repertuarze znalazły się także utwory Harrisona Birtwistle'a, Petera Maxwella Daviesa, Vinko Globokara, premiera Muzyki staropolskiej Henryka Mikołaja Góreckiego, Apostrofy do słów Salvatore'a Quasimodo, debiutującego na "WJ" Jana Fotka oraz zrealizowanego w warszawskim Studiu Eksperymentalnym PR przez Arne Nordheima utworu Solitaire - jednego z najciekawszych w ogóle utworów tego gatunku. John Ogdon wykonał cały cykl Vingt regards sur l'Enfant Jésus Oliviera Messiaena. Zwrócił także uwagę festiwalowy debiut Johna Tavenera: jego kantata e Whale wzbudziła sensację, może bardziej tematem, niż samą muzyką: była to historia Jonasza (opowiedziana zresztą po łacinie), poprzedzona encyklopedycznym wstępem (po polsku - Jan Suzin) na temat wielorybów i ich sytuacji biologicznej we współczesnym świecie, z taśmy odtwarzano też oryginalne dźwięki wydawane przez te zwierzęta.