Krzysztof Baculewski „Kalendarium subiektywne sześćdziesięciu festiwali”

Kolejny retusz czasu trwania "WJ": tym razem festiwal zostaje skrócony o ostatnią niedzielę, trwa więc od piątku do soboty w drugiej połowie września. Program nie mógł pominąć sześćdziesięciolecia Krzysztofa Pendereckiego i Henryka Mikołaja Góreckiego oraz osiemdziesięciolecia Witolda Lutosławskiego, który poprowadził z Orkiestrą FN koncert finałowy. Był to ostatni występ Lutosławskiego w Polsce; zostanie on rok później utrwalony na płycie kompaktowej, pierwszej płycie "Warszawskiej Jesieni". Spośród wybitnych wykonawców odnotujmy skrzypaczkę Christiane Edinger, flecistkę Irenę Grafenauer, wiolonczelistę Borisa Pergamenschikowa, skandynawski Kontra Kvartetten, Kwartety: Wilanowski i Śląski, Ensemble Contrechamps z Genewy, Agon Ensemble z Pragi i Nieuw Ensemble z Amsterdamu. Zwracają uwagę kompozytorski debiut Pawła Mykietyna oraz dwa utwory w programie Państwowej Litewskiej Orkiestry Symfonicznej: Poème électrique op. 16 z 1932 r. oraz Symphonie nr 6 op. 66 "Cosmique" z 1960 r. niemal nieznanego w Polsce Vytautasa Bacevičiusa, brata Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów. To jeden z ostatnich przypadków "nadrabiania" przez "WJ" historycznych zaległości, od czego przecież zaczęła się jej historia. Pojawił się ponadto koncert monograficzny Pera Nørgårda, Jan Krenz zaprezentował swą II Symfonię quasi una fantasia, Daryl Rosenberg przypomniał Sonaty i Interludia Johna Cage'a, pojawiła się "Camerata Silesia" pod dyrekcją Anny Szostak, która później wielokrotnie powróci w awangardowym repertuarze, a także pianistka Aleksandra Krzanowska. Debiutował Jarosław Siwiński. Antoni Wit z WOSPR-em wykonał po raz pierwszy w Polsce Éclairs sur l'Au-Delà Oliviera Messiaena, zmarłego rok wcześniej: nagranie tego koncertu pojawiło się później na płytach francuskiej firmy JADE.