Sideshow

Utwór oparty jest na wczesnodwudziestowiecznych mrocznych widowiskach z parków rozrywki na Coney Island w Nowym Jorku. Stanowi medytację na temat wirtuozerii, widowiska, biznesu, freak shows i poświęceń, jakich wymaga bycie w świecie. W utwór wplecionych jest również sześć aforyzmów autorstwa wiedeńskiego satyryka Karla Krausa (1874–1936):

1. „Ein Gourmet sagte mir: was die Crême der Gesellschaft anlange, so sei ihm der Abschaum der Menschheit lieber” (Pewien smakosz powiedział mi: wolę szumowinę ziemi od śmietanki towarzyskiej)

2. „Wenn Tiere gähnen, haben sie ein menschliches Gesicht” (Gdy zwierzęta ziewają, mają ludzką twarz)

3. „Der Fortschritt macht Portemonnaies aus Menschenhaut” (Postęp produkuje portmonetki z ludzkiej skóry)

4. „In einen hohlen Kopf geht viel Wissen” (W pustej głowie zmieści się wiele wiedzy)

5.„Die Technik ist ein Dienstbote, der nebenan so geräuschvoll Ordnung macht, daß die Herrschaft nicht Musik machen kann” (Technika to służący, który tak głośno robi porządki, że nie daje muzykować swemu panu)

6. „Wien hat eine schöne Umgebung, in die Beethoven öfter geflüchtet ist” (Piękne są okolice Wiednia, do których często uciekał Beethoven)

To utwór ekstremalny, chwilami przejaskrawiony w swych teatralnych gestach, zwłaszcza jak na dzieło kameralne, prezentowane w kontekście typowym dla „muzyki poważnej”. Przed niepowagą ratuje je jednak ścisła kontrola. Działania sceniczne owocują niekiedy dziwacznymi, komicznymi czy groteskowymi efektami, jednak ich celem nigdy nie jest głupstwo, melodramatyzm czy szukanie poklasku. Wręcz przeciwnie – to teatr niezwykle surowy, któremu bliżej do japońskiego dramatu nō czy ceremonii herbacianej. (Z punktu widzenia postaci granych przez wykonawców, nie ma w tym dziele niczego śmiesznego, jest ono raczej fatalistyczne czy absurdalno-tragiczne). [...] Zawieszone pauzy czy chwile bezczynności wykonywane są z największą intensywnością, skupieniem i zaangażowaniem, wykonawcy niejako wpatrują się w pustkę wszechświata. [...] Wykonawcy myślą o sobie jako postaciach w cyrkowym przedstawieniu. Saksofonista wciela się w Cyrkowego Olbrzyma o płucach jak miechy. Altowiolista to Połykacz Mieczy, specjalista w łukomieczu. Pianista jest Człowiekiem–Pająkiem, urodził się z ośmiorgiem ramion. Perkusista to Jąkliwy Karzeł i Konferansjer. Każda postać tego kwartetu posiada także swego sobowtóra, bliźniaka, wcielenie, zdeformowanego klona.

Steven Kazuo Takasugi

 

Utwór napisany dla Alexa Lipowskiego i Talea Ensemble na zamówienie Die Bludenzer Tage zeitgemäßer Musik sfinansowane przez Fundację Ernsta von Siemensa.

 

Odsłona 1: Losy halucynacji

Część 1: Człowiek, który ciągle się śmiał

Część 2: Nadmorska Sodoma, czyli Pleśń w pokoju

wiecznego powrotu tego samego

 

Odsłona 2: Trudne czasy i szczęśliwe zakończenie, czyli

Laboratorium samozniszczenia

Część 3: Poddawanie słonia elektrowstrząsom

Część 4: Zabieg chirurgiczny: ludzka ryba

Część 5: Chwała w żałobie, czyli Ubranie paradne