Cattaneo, Aureliano

urodził się we Włoszech w 1974 r. Jego nauczycielami fortepianu i kompozycji byli Vincenzo Balzani, Carlo Landini, Pippo Molino i Sonia Bo w Piacenzy i w Mediolanie. Uczęszczał na kursy mistrzowskie Gérarda Griseya i Mauricia Sotela. Jest laureatem kilku nagród kompozytorskich, m.in. w roku 2003 zdobył nagrodę Comité de Lecture de l’IRCAM/Ensemble intercontemporain, w roku 2005 został stypendystą Akademie der Künste w Berlinie, w roku 2013 uzyskał nagrodę (Förderpreis) na konkursie kompozytorskim w Salzburgu, a w 2016 – nagrodę włoskiej krytyki muzycznej Premio Abbiati.

Jego utwory były wykonywane m.in. w Centre Pompidou, Museo Guggenheim w Bilbao, Gasteig w Monachium, Auditorio Nacional w Madrycie, na wielu ważnych festiwalach, jak Donaueschinger Musiktage, Wittener Tage für neue Kammermusik, Wien Modern, Festival Musica Strasbourg, na Europäischer Musikmonat w Bazylei, Gaudeamus w Amsterdamie, Festival de Alicante, weneckie Biennale, Milano Musica, Manifeste Paris, Salzburg Biennale, MärzMusik Berlin, musica viva (festiwal Radia Bawarskiego w Monachium), Warszawska Jesień. Kompozycje Aureliana Cattaneo wykonywały renomowane zespoły i orkiestry, w tym Orchestra Sinfonica della RAI, Klangforum Wien, Quatuor Diotima, Ensemble intercontemporain, Trio Accanto, Ensemble Contrechamps, Ensemble 2e2m, Neue Vocalsolisten Stuttgart, Ensemble Alter Ego, KNM Berlin, Ensemble Mosaik, Ensemble Espai Sonor, Ensemble Musikfabrik, Schola Heidelberg, mdi ensemble Milano, Les Percussions de Strasbourg i Trio Arbos, pod kierownictwem tak znanych dyrygentów, jak Sylvain Cambreling, François-Xavier Roth, Stefan Asbury, Susanna Mälkki, Enno Poppe, Beat Furrer i Johannes Kalitzke.

W czerwcu 2008 jego Koncert skrzypcowy miał premierę w berlińskim Konzerthausie z udziałem skrzypaczki Viviane Hagner i Konzerthausorchester pod dyrekcją Lothara Zagroska. Kolejny utwór orkiestrowy, Selfportrait with Orchestra, po raz pierwszy wykonany został przez SWR Sinfonieorchester Baden-Baden und Freiburg pod dyrekcją Emilia Pomarico na festiwalu Musica Strasbourg w roku 2010. Kameralną operę Aureliana Cattaneo La philosophie dans le labyrinthe, napisaną wspólnie z poetą Edoardem Sanguinetim, wystawiono na Biennale Monachijskim w roku 2006. W październiku 2013 r. w wielkiej sali wiedeńskiego Konzerthausu zespół Klangforum Wien dał prapremierę utworu scenicznego parole di settembre do tekstów poetyckich Sanguinetiego.

W czerwcu 2011 roku wytwórnia Stradivarius wydała płytę z utworami Cattaneo w wykonaniu śpiewaczki Petry Hoffmann (sopran), puzonisty Carlosa Gila i Ensemble Espai Sonor pod dyrekcją Voro Garcii.

Utwory Cattaneo komponowane były na zamówienie m.in. Klangforum Wien, Ensemble intercontemporain, Ensemble Musikfabrik, Ensemble Contrechamps, Münchener Biennale, Berliner Konzerthaus, Saarländischer Rundfunk, Südwest Rundfunk (SWR), Akademie der Künste Berlin, Bayerische Staatsoper, Auditorio Nacional Madrid, Centro para la Difusión dela Musica Contemporanea w Madrycie, Festiwalu Musica w Strasburgu, MärzMusik Berlin, Musik im Wattens (Austria), Sligo New Music Festival (Irlandia), RTÉ Lyric fm, Festival Klangspuren Plus w Monachium, hiszpańskiego i francuskiego ministerstwa kultury.

Od roku 2010 Cattaneo jest wykładowcą ESMUC (Escuela Superior de Música de Catalunya) w Barcelonie. Jego utwory są publikowane przez Edizioni Suvini Zerboni w Mediolanie. Mieszka w Madrycie.

Wybrane utwory: Klangregie na fortepian (2000–01), Concertino na puzon, flet, obój, altówkę, wiolonczelę i fortepian (2001), Trio na skrzypce, wiolonczelę i akordeon (2001–02), Tele na fortepian i akordeon (2002), Minotaurus, Dreaming na sopran, kontratenor i dwie grupy instrumentalne (2002), Visible na flet piccolo (2002–03), La philosophie dans le labyrinthe, utwór sceniczny (2002–05), Trio II na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2003), Seeds na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2004), Canzoni na cztery głosy i cztery grupy instrumentalne (2004), Trio III na skrzypce, altówkę, wiolonczelę i elektronikę (2005), Latidos (2005), Trio IV na klarnet, wiolonczelę i fortepian (2006), Dialoghi na sopran i akordeon (2006–07), Koncert skrzypcowy (2006–08), Trazos na sopran i osiem instrumentów (2007), Suite frammentata (z La philosophie dans le labyrinthe) na flet barokowy, akordeon i pianino (2007), Sabbia na 11 instrumentów (2007–08), Liquido na kwartet smyczkowy (2008–10), Brother na chór i sześciu perkusistów (2009), Giano, repainted na dwie grupy instrumentalne (2009–10), Selfportrait with Orchestra (2010), Trio V na saksofon, perkusję i fortepian (2010), Canto na saksofon, puzon, perkusję, fortepian, skrzypce i wiolonczelę (2011), Blut na saksofon, perkusję, fortepian i orkiestrę (2011–12), Parole di settembre – libro primo na kontratenor i osiem instrumentów (2012), Parole di settembre – libro secondo na sopran i trio smyczkowe (2012–13), Koncert skrzypcowy, nowa wersja (2013), Parole di settembre, utwór sceniczny (2012–13), Parole di settembre – libro terzo na baryton i 13 instrumentów (2013), Double na zespół (2013–14), Ossido na sześć perkusji (2014), Insieme na zespół (2015), Corda na fortepian i elektronikę (2015), Resto na orkiestrę kameralną (2015), Koncert skrzypcowy, nowa wersja (2016).