Utwór powstał w latach 1968–69 z protestu przeciw „wypolerowanej orkiestrowej kuchni”; tytuł odnosi się przede wszystkim do powietrza jako żywiołu przenoszącego dźwięk. Czteroczęściowa kompozycja dystansuje się od tradycyjnych technik wykonawczych i, by zerwać z przyzwyczajeniami i oczekiwaniami słuchacza, oferuje spektrom akustycznych instrumentów przestrzeń nieograniczoną tym, „co dotychczas uchodziło za akceptowalne”.